Wzruszyła mnie historia Hugo i płaczę jak bóbr. Brawo Nela, jesteś kochana.

Ina już napisała to co myślę.. chciałam trzymać kciuki, ale... przecież to nie zawody a miłość..!!

No i co tu napisać jak łzy mi ciekną ze wzruszenia a każde Twoje zdanie aż kapie miłością. Niektóre sierściuchy mają klawe życie i oby całemu stadu żyło się jak najdłużej w tej krainie szczęśliwości.

Gratuluję wyboru Nelu . to miło że smutek przerodził się w radość. To żywiołowy psiak i będzie z niego niezły ogrodnik . Długie spacery nieuniknione . Znam to doskonale ale bez zwierzaka pustka w domu

Lukrecjo wzruszyła mnie opowieść Hugo.Brawo Ty.
Widać na zdjęciach jaki on jest u Ciebie szczęśliwy.
Aż poszłam przytulić moją psiunie,która dwa lata temu doznała urazu kręgosłupa,myśleliśmy że trzeba ją będzie uśpić
.Nie mogła się nawet wysikać jeździliśmy na ściąganie moczu,żeby nerki nie wysiadły.
Na szczęście szybka diagnoza i odpowiednie leki sprawiły cuda
.Dziś jest zdrowa, nie wolno jej tylko chodzić po schodach,no to ją wynosimy.
Najważniejsze że jest z nami.

Nelciu - za dobre serducho ,psiak teraz to sama radość nawet odzyskał młodość

Nelusia jesteś wspaniała a Hugo ma szczęście że trafił do Was i wreszcie będzie mógł żyć w domu gdzie będzie kochany

Lubię happy endy <3 Brawo Nelu, niech Hugo przynosi dużo radości!

Gratuluję nowego członka rodziny śliczny psiak i wygląda na psotnika a mordkę ma wesolutką .Dostarczy Ci na pewno wiele radości .Nelciu życzę Ci wiele zdrowia i samych tylko radosnych chwil .Niech ten roczek wynagrodzi Ci wszystkie paskudne momenty Twojego życia

Neluś ale masz wielkiego PLUSA tam na górze ,pięknie opisałaś historię Hugo ,faceta podobno ciężko poruszyć - tam w środku- a ja się wzruszyłem ,pod koniec zeszłego roku też ,,przechodziłem'' odejsćie za Tęczowy Most naszej Azji ,mamy dwa pieski obydwa adoptowane i nie zapieram się ,bo być może pojawi się trzeci adopciak.....
Hugo chyba wielkością podobny do naszego Kokosa.

Nelu, masz wieeelkie serce. . Tak pięknie opisać psią historię można tylko wtedy, kiedy się go naprawdę kocha.
Od 5 miesięcy mam okazję u syna obserwować zachowanie przygarniętego ze schroniska 2 letniego Kaja.
Łzy z oczu wiciska widok, jak ta psina okazuje swoją wdzęczność za odmianę losu.

Pięknie go przedstawiłaś -już go pokochałam
Śliczności

Witajcie kochani! Znów mnie długo nie było ale sami wiecie ... nie zawsze się tak składa żeby być ze wszystkim na bieżąco. Ta wiosna jest wyjątkowo trudna. Pogrzeb w najbliższej rodzinie, w którym nawet nie mogłam wziąć udziału (choć osoba bardzo mi bliska i kochana nieziemsko), nie sposób przeżyć normalnie żałoby, bo przecież świat stanął na głowie.
Pracuję zdalnie i praca zajmuje mi o wiele więcej czasu niż gdybym pracowała normalnie. Kiedy wstaję od laptopa to już mam tak dość tych ekranów, że idę robić cokolwiek byle nie komp = stąd też ta moja nieobecność. Choć inne czynności też jakoś specjalnie mi nie idą, nie umiem się skupić, źle śpię, potem chodzę zmęczona. Dziękuję bogom że mam ogród i że mogę siedzieć z laptopem na świeżym powietrzu, z psem przy boku, a wzrok może się zatrzymać na "zielonym". Zawsze się bardzo cieszyłam z tego, że mam ogród, jednak nigdy nie postrzegałam go jako mojej twierdzy przed światem. Sporą dawkę "rozrywki" dostarcza mi też Hugo - i dziękuję wszystkim, którzy wcześniej napisali tak wiele dobrych słów na jego i mój temat
Teraz spędzamy całe dnie razem, gdzie pańcia tam i Hugo, który już zrozumiał, że ptaszki są nasze i nie gonimy ich. Zwłaszcza, że mam aż 5 gniazd!
Z Hugonem wiążą się też niezbędne przeróbki w ogrodzie. W ubiegłe lato pod samiuśkim lasem powstała rabatka hostowo - paprociowa. Niestety, przez jego harce zostałoby klepisko, bo to jego trasa przelotowa. 30 m długości na 1,60 szerokości - znów przekopać i ratować co się da. Znaczniki leżały dobre 15 m za roślinami więc w niektórych egzemplarzach znów nie wiem kto jest kto i co. Zimą zamówiłam róże, a kiedy przyszły byłam tak sparaliżowana wiadomościami ze świata, że nie wiedziałam gdzie je posadzić.Jakoś wszystko przestało cieszyć, za dużo niepewności. Na szczęście las jest już zielony, w ogrodzie coraz żywiej, coraz więcej się dzieje, no i w końcu mamy maj i czas najwyższy wyleźć z tej Tym bardziej, że na doła zamówiłam nowe hosty i paprocie

Pozdrawiam wszystkich Zielono Zakręconych - bardzo mi żal że się nie spotkamy niebawem...































no i jeszcze Hugo

Nelciu, Hugo wygląda świetnie .
Chciałam zapytać o rośliny pomiędzy kamieniami na ścieżce. Czy to karmnik?
Zastanawiałam się ostatnio co zrobić, żeby nie wyrastały mi chwasty .

Nelu dobrze że jesteś
Tak, te nasze zielone azyle potrafią działać cuda, nawet pieski wracają do zdrowia i stają się wspaniałymi towarzyszami

Nelciu -jak dobrze ,że można znowu pooglądać Twój cudowny azyl ,chyba pierwszy wiosenny deszczyk Cię przebudził ,wiem ,że praca nauczyciela jest jeszcze cięższa ,pozdrawiam i czekam na nowe fotki

Fajnie że wyszłaś już z doła Nelu . Zwierzaki i ogród dają tyle radości i zajęć że nie sposób się nudzić. Odsuń smutki na bok i bywaj częściej bo brak tu nowinek z Twojego wspaniałego ogrodu

Neluś dobrze że się odezwałaś bo zaczynałam się już martwić o Ciebie i o Agusię bo też się nie odzywa nawet nie wiesz jak mi smutno że nie zobaczę Twojego ogrodu na żywo bo na fotkach jak zwykle przepięknie Klony robią niesamowita robotę a kalinka ślicznie zapączkowana moja Popcorn będzie miała tylko jeden kwiatostan ale podciągam ją do góry to dostanie więcej światła

Nelu dobrze, że jesteś... Psiur wypiękniał i mordka wygląda na szczęśliwą, widać że dobrze mu z Tobą. Wiosenny ogród daje wytchnienie... pięknie u Ciebie.
Kitnące na biało drzewo z samego tyłu to co to? Wiśnia ?

Neluś z wielką przyjemnością popatrzyłam na Twój wiosenny , piękny ogród. Jak możesz, to wrzuć więcej fotek, nigdy ich za dużo. Z Huga zrobił się prawdziwy przystojniak.