Ja nie suszę. Robię w syropie. Ale gdybym to robiła, wrzuciłabym do suszarki do owoców. Suszę tak zioła i kwiaty czarnego bzu.

Edyta, ja ścinam kwiaty róż do koszyka a potem pracuję w cieniu :
ściskam w lewej ręce kwiat za płatki zewnętrzne i nożyczkami wycinam łodyżkę ze środkiem róży.
Płatki rozsypuję cieniutko na tkaninie (np. prześcieradło) i rozkładam w pokoju , którego nie używam.
Tam mam otwarte okno i raz dzienie płatki potrząsam i przemieszam.
Przy takiej pogodzie w trzy dni są suche.
Na poddaszu byłoby jeszcze szybciej.
Rozważałam suszenie na stole w ogrodzie, ale wiatr rozdmuchiwał. .
Przy takim upale, to szkoda prądu, płatki są cieniutkie, wystarczy ciepło atmosferyczne .
Nie suszy się na słońcu, tylko w cieniu a jak pachnie cały pokój

Jak weszłam na swój wątek, to przypomniało mi się o płatkach różanych. Dzięki dziewczyny za podpowiedzi .
Planuję się tym zająć, ale wczoraj padało i dziś pada znów .
Córka wyjechała na 2 tygodnie, na obóz. Warto będzie wykorzystać jej pokój jako suszarnię, ale najpierw pogoda musi się ustabilizować.
Nie jestem tylko pewna, czy będzie jeszcze co zbierać .

Zdjęcia ciągle robię, ale jak już je zgram, to nie chce mi się dłużej siedzieć przy kompie. Jakoś ostatnio męczy mnie elektronika.
Może po prostu latem szkoda czasu na siedzenie przy ekranach? Ławeczka przy oczku wydaje się większą pokusą.
A może to też kwestia innych spraw, które mnie angażują ?
Nie miałam pojęcia jak skończenie szkoły średniej przez dziecko, przeorganizowuje życie całej rodziny .
Zawsze starałam się wychowywać dzieci do samodzielności, a tymczasem syn mówi, ze chciałby zatrzymać czas i nie dorastać .
Tak się broni przed wyjściem z domu, że nie był w stanie nawet studiów wybrać. Dopiero wczoraj, jak z nim usiadłam do komputera, to złożył jakieś aplikacje.
Boszzzz, moja matka, jak jechała na pierwszą wywiadówkę do liceum, to pytała mnie, gdzie jest ta szkoła.
Nie wiem, czy to czasy tak się zmieniają, czy ja robię coś nie tak, czy to moje dziecko dziwne takie ?
Pewnie wszystkiego po trochu .
Ale dość gadania o pierdołach.
Pora wrzucić cos aktualnego.
Liliowce w większości już szaleją:




























Kwitnie trójsklepka - nowy nabytek:

Hortensje w tym roku zapowiadają się cudnie :







Przy oczku barwy trochę przygasły:





zeszłoroczny nabytek - hydrangea Preziosa - wygląda zachwycająco .

Pięknie te wszystkie zakątki wyglądają. Bardzo mnie to zawsze motywuje do porządków jak oglądam Wasze ogrody. Śliczne hortensje i liliowce.
Mamy z córką inne problemy, niż Ty z synem. Już jak szła do gimnazjum to „zginęło” w domu świadectwo ze szkoły podstawowej i wyrabiałam duplikat, Teraz, rok po maturze, chciała składać dokumenty na studia i okazało się, że znowu brakuje świadectw. Mamy inne utrudnienia. Wierze, że poukładają się Wam sprawy dalszej edukacji. Może syn potrzebuje roku do namysłu.

Kasiu, proponowałam synowi roczna przerwę, ale wizja pójścia do pracy wydaje mu się jeszcze gorsza . Jest strasznie roztrzepanym człowiekiem i wizja, że będzie musiał sam się ogarniać po prostu go przeraża.
Nie chcę za bardzo popychać go w żadną stronę, bo życia za niego nie przeżyję. Musi sam wybierać, bo to on poniesie konsekwencje tych wyborów.
Widzę jednak, że na obecną chwilę, bardzo potrzebuje mojej obecności we wszystkim co robi. A ja wcale się do tego nie pcham .
Chciałabym móc trochę więcej zająć się sobą. Czas ucieka.
Nie wiem na ile jeszcze w życiu wystarczy mi sił i chęci, ale nie staję się młodsza .

A dokumenty córki znalazły się już, czy znowu trzeba będzie występować o duplikaty?
Życzę Wam jak najszybszego ogarnięcia problemów .

Moja córka rok temu skończyła liceum i jest typem zupełnie odwrotnym niż Twój syn. Już wtedy chciała koniecznie wyjechać, ale musieliśmy jej to wyperswadować ze względu na pandemię i zmniejszone dochody, a co za tym idzie, niemożność sfinansowania jej mieszkania w innym mieście. Poszła w Lublinie na studia, które rzuciła po wizytach u koleżanek w Poznaniu i Warszawie . Temat wyjazdu powrócił i już ma ma miejsce w szkole w Warszawie i planuje od sierpnia tam wyjechać z 2 koleżankami. Zdeterminowana jest mocno, łapie każdą robotę, żeby trochę grosza oszczędzić. Ja jej kibicuję, bo mimo jej determinacji i chęci wyjazdu uważam, że ciągle bardzo mało wie o samodzielnym życiu, ale jednocześnie wiem, że nic, tak jak rzeczywistość, nie otworzy jej oczu . Niech jedzie...

Gdzie nie zajrzę - piękne hortensje.. moje w tym roku nie zaszalały...

Liliowce oglądam i podziwiam - jakoś szczęśliwie ta choroba mnie ominęła

Edyto, zastanawiasz się:
i tak myslę, po przykładach w mojej rodzinie, że to przede wszystkim zależy od charakteru młodej osoby. Mój starszy brat bardzo długo polegał na mamie,był bardzo do niej przywiązany, ale też obarczał ją bardzo długo swoimi problemami. Już jako student potrafił zadzwonić do niej do pracy i spytać co on może zjeść na co otrzymywał odpowiedź: " otwórz lodówkę" Ja natomiast, byłam bardzo samodzielna i oczywiście nie wyobrażałam sobie studiowania w tym samym mieście, mimo nalegań mamy bo i u nas była Politechnika. Co do wyboru studiów, to wielu z nas, albo zmieniało kierunek, albo robiło potem coś zupełnie innego niż wyuczony pierwotny zawód. Przykład mojej siostry, która skończyła anglistykę, uczyła, potem skończyła KSAP, pracowała w Ministerstwie Skarbu, nawet na wysokim stanowisku, ale po zmianie władzy...PIS jej nie służył , została prezesem spóldzielni mieszkaniowej
spory rozrzut, jak sądzę

Też podziwiam Twoje liliowce, ja , jak wiesz mam na ich punkcie bzika

Mnie liliowce nie kręcą, choć kilka mam .
Dzieci są różne, jedne ciekawe świata inne lękliwe.
U mnie dwójka naraz wyfrunęła z domu na studia, bo rok różnicy w wieku i szkole średniej (liceum-technikum).
Nie miały miejsca w akademiku, wiec znalazłam im przez znajomych stancję.
Córka się zbuntowała, zamieszkała z koleżanką, uważała, że brat musi mieszkać osobno, nauczyć się, że aby zjeść bułkę, trzeba ją najpierw kupić.
Efekt był taki, że kiedy jeździli razem do domu pociągiem, to syn robił im obojgu kanapki na drogę, bo córka nigdy nie miała czasu .
Każdy dorasta w swoim tempie, będzie dobrze .
Wcale się nie dziwię, że przesiadujesz nad oczkiem .

Aj, te bukiety liliowcowe zawsze mnie zachwycają. U mnie jakoś powoli w tym roku.
Dzieci nie mam, więc wymądrzać się nie będę, ale jestem pewna, że to co z pewnością syn w Tobie znajdzie to mądre wsparcie.

Posiedziałam z młodym dzisiaj jeszcze, wybrał studia, wysłał zgłoszenie (oczywiście asekuracyjnie jeszcze w 2 inne miejsca) i stwierdził, że jednak się wyprowadza .
Powiem Wam, że nie nadążam . Normalnie cytując Osła: "ja się będę musiała po tym poddać jakiejś terapii" .
Zuziu, powiem Ci, że bardzo trudno wyważyć ile dać wsparcia dziecku, a kiedy wypchać do świata. Na dziś kryzys zażegnany, ale z pewnością to nie koniec wyzwań . Ja również uwielbiam liliowcowe bukiety. Żeby tylko nie trzeba było usuwać przekwitniętych, szpecących kwiatów, byłyby rośliną idealną
.
Elu, najstarszy syn nigdy nie był nieśmiały - wręcz przeciwnie . Tak, czy inaczej, jakoś przez to przejdziemy, ale my matki zawsze przeżywamy takie akcje .
Marysiu, wszyscy znamy Twoją miłość do liliowców i podziwiamy Twoją kolekcję . Instrukcja z otwarciem lodówki niezła . Niewykluczone, że będę korzystać .

Markitko, wszyscy wiemy, że młodzi muszą eksperymentować, tylko czy my musimy płacić taką cenę ich poszukiwań ?

Nelu, a co nie tak jest z Twoimi hortensjami? U mnie w tym roku wyglądają wyjątkowo. Dawno nie miałam tylu kwiatów .

Edyta liliowce zjawiskowe… moje po jednym pędzie ale cieszą jak Twoje bukiety
A co do dzieciarów… moja starsza gwiazda rok temu rozpoczęła studia dziennie, minęło pół roku, zrezygnowała… znalazła całkiem niezłą pracę, zapisała się już na studia zaoczne i … jest w trakcie wyprowadzki…
Nie wiem o co chodzi z hortensjami w tym roku , ale to prawda, rok dla nich jest wyjątkowy.

Edytko liliowce uwielbiam i powinnam już wyhamować a w zeszłym roku znów dokupiłam i jeszcze od chłopaków wzięłam ja na prawdę jestem jakaś niereformowalna
Co do dzieciaków to moja trójka każde inaczej się zachowuje Dorotka jak dwa lata temu kończyła to pół roku szła na studia a po maturze stwierdziła że jednak woli do pracy i na razie jest zadowolona ,Tomek też kończył w tym roku okazuje się że będzie musiał iść na studia bo po technikum informatycznym niestety pracy za bardzo nie ma ale raczej zaocznie i szukamy pracy dzisiejszą pierwszą rozmowę o pracę chyba bardziej ja w domu przeżywałam niż On a najmłodszy Łukasz ma jeszcze dwa lata a stwierdził że chce iść już do pracy jako pomocnik budowlany choć po ostatnim tygodniu temperatur po 40 st to przychodzł wyrypany jak koń po westernie

Ja nie mam hortensji ogrodowych, więc się nie będe wypowiadać.... a nie, mam trzy, ale rosną razem z lilakami, mąż całą zimę pod nie popiół z kominka wysypuje, więc lilaki kwitną przepięknie...
Ale myślę, że to jest dobry rok dla większości roślin. Dość śnieżna zima, długa chłodna wiosna, bez szaleństwa temperaturowego i rośliny miały czas na dobry start, czego efekty widać teraz

Co do dzieci, to już tu koleżanki się wypowiedziały. Ja mogę tylko dodać, że uważam, że nie robisz żadnych błędów. Każdy człowiek jest inny i nawet wychowywany tak samo i w tym samym środowisku, będzie miał swoje własne cechy charakteru. A my jako matki i tak zawsze będziemy się o nich bać

Uczelnia ogarnięta i nawet syn był już z 10 dni w pracy. Nie przesila się, chodzi najczęściej 2 razy w tygodniu, ale może dowolnie zadeklarować kiedy się zjawi, więc i tak jestem zadowolona . Najważniejsze, że wyrwał się z tego bezruchu, który hamował go przed jakimkolwiek działaniem. Tak więc - do przodu .

Ogród nabrał już masy i wypełnił się trawami, hortensjami i bylinami.
Warzywnik też kipi od zieloności i dochodzę do wniosku, że warzywa potrafią być naprawdę piękne.
Warzywnik uprawiam od zawsze, ale pierwszy raz, naprawdę o niego zadbałam. I teraz, kiedy rano wychodzę do pracy, zabieram ze sobą plastikowy pojemnik. Idąc po rower, albo do auta, wstępuję na grządki i wypełniam pudełko świeżą sałatą, szczypiorkiem, pomidorami i na koniec dorzucam jeszcze kilka kwiatów nasturcji i nagietka . W pracy myję wszystko, dodaję np. ser i odrobinę oleju i mam pyszny lunch . Nie zrobiłam zdjęcia, ale następnym razem wstawię na pokuszenie .
Przyznaję, że taki posiłek, to dla mnie codzienna porcja przyjemności i radości .
A teraz pochwalę się Wam swoim warzywnikiem:
widok z góry (ze szczytu piwniczki):



i ze środka:



pomidorki dojrzewają:



i zbliżenie wnętrza szklarni:




Wracamy na piwnicę i przenosimy wzrok w prawo:


i jeszcze bardziej w prawo:



Dzisiaj, jak tylko trochę osłabnie ten nieludzki upał, zrobię jeszcze grządkę tarasową. Chcę wykorzystać dużą kastrę budowlaną do uprawy podręcznej zieleniny. Jakiś czas temu, jedząc wieczorem sałatkę z pomidorów, pomyślałam sobie, że przydałby się do tego szczypiorek. Nie chciało mi się jednak wyjść już po zmroku, żeby zerwać go na warzywniku. Kilka dni później przeczytałam w zachwalanym już przeze mnie "Ogrodzie GAI", że szczypiorek powinien rosnąć w takiej odległości od domu, żeby rano, robiąc jajecznicę zerwać go, bez moczenia kapci. Natychmiast przypomniałam sobie moją kolację i uznałam, że jeszcze w tym sezonie mogę z tego korzystać. Nawiercenie dziur w kastrze to kilka minut pracy, a w wolnej chwili M obuduje mi to deskami, żeby jakoś to wyglądało .

Efciu, masz rację, do dobry rok dla roślin. U nas to nawet deszcze w miarę padały. Ogród ozdobny podlewałam w tym roku 2 razy: pierwszy raz wiosną, a drugi podczas fali upałów w drugiej połowie lipca.
Skoro hortensji masz mało, to dla Ciebie aktualna Diva Fiore znad oczka:



Danusiu, ja czuję sie nasycona liliowcami. Raczej redukuję liczbę odmian, zostawiając tylko te najbardziej ulubione. I tak np. jedną z faworytek jest w tym sezonie Lady Neva. Jest wysoka, wyrazista i jeszcze dużym jej plusem jest to, że przekwitłe kwiaty za bardzo nie szpecą, co zdarza się jednak u wielu odmian. Sami zresztą zobaczcie:
przed oczyszczeniem:



po oczyszczeniu:



A.niu, liliowce bardzo lubię, ale trochę męczy mnie to obrywanie przekwitłych kwiatów. Nie to, żebym skubała codziennie, ale co jakiś czas trzeba je oczyścić, bo przestają ciekawie wyglądać . Dla Ciebie zgrany duecik liliowca z Garnetem:



I trochę ogólnych widoczków:


















c.d.n.

Taki mam widok siedząc przy stole jadalnianym (łózko robi za chwilową dekorację, bo zmieniałam córce i chwilowo czekało na zabranie przez potrzebujących w altanie ):



I widok z drugiej strony:



Hortensja You&Me Together:



przesmyk za domem:

Nie do wiary, dwa razy podlewany ogród ozdobny a rośliny cudnie wybarwione, dorodne i takie świeże jak wiosną

Nie ma sprawiedliwości na świecie