Wojtuś, to trywialne, ale co innego mogę napisać? Ale pięknie!
Twoje foty pięknie oddają klimat, cienie i półcienie Afryki. Noooo, mucha nie siada!
P.S. Jadłeś cos stricte miejscowego?

Łaaa wyglądacie jak obcy na tych zdjęciach. W sumie to tak jakby troche jestescie. Widoki przepiękne. Gdybym miala wybierać ktore najładniejsze nie mogłabym się zdecydować. Także powodzenia z przeglądaniem tych zarobionych.

Fantastyczne zdjęcia - sześć tysięcy , masz co robić. Afryka to dla mnie jak obca planeta Byliście tam sami, czy to była zorganizowana przez jakieś biuro wyprawa? Nasze wyjazdy zwykle organizują nam dzieci, jeździmy razem i liczymy tylko na siebie

Nigdy nie byłam w Afryce. Ale może jeszcze będę .
Ta glina na głowie ma chronić przed słońcem?

Ja, byłam w Afryce nawet jechałam na wielbłądzie , to był czas jak byliśmy razem z mężem -przeżycie niesamowite.
Wojtek, Michał jesteście niesamowici i takich wycieczek życzę Wam więcej i bardzo, bardzo dziękuje za pamięć.
Przesyłam wiosenne pozdrowienia

WOW WOW WOW!
Ale wspaniała wyprawa!
Mam nadzieję, że zrobicie nam wykład o podróży po Namibii na najbliższym spotkaniu. Bardzo na to liczę!
Pozdrawiam serdecznie

Poll jeśli chodzi o Namibię to nie jest kraj dla roślinożerców. Uprawy roślinne to kompletny margines, króluje hodowla bydła, rybołówstwo ....i polowania. Specjalitety to więc ryby, owoce morza i dziczyzna.
Takiego dorsza i kalmarów jak nad oceanem w Namibii to nigdzie nie jadłem. Nad morzem byliśmy niestety tylko dwa dni więc okazji do próbowania nie było zbyt wiele.
Za to w głębi lądu można było skosztować steków i szaszłyków z Oryxa. Naprawdę warto. Oryx jest symblolem Namibii i nie da się ukryć, że smakuje równie wybornie jak wygląda.
W sklepach można w ogóle kupić suszone mięso różnych antylop: Oryxyów, Springboków czy Kudu, jest nawet rodzaj suchej wędliny wyglądającej jak kabanosy ale zrobionej właśnie z dziczyzny.



Edyto glinka na włosach kobiet z plemienia Himba ma zapewne w jakimś zakresie znaczenie ochronne, jednak głównie służy celem dekoracyjnym. Na końcach tych zaglinkowanych warkoczyków są stosowane jeszcze czarne doczepy,
często ze zwierzęcego włosia (obecnie są też stosowane syntetyczne podróbki prosto z Chin). Ciało nacierają też glinką jako filtr ochronny, w tym wypadku faktycznie chodzi o ochronę przed słońcem.

Marysiu wyjazd organizowaliśmy sami. Posiłkowaliśmy się oczywiście informacjami z netu, a szczególnie tymi przygotowanymi przez Państwa Kobusów, którzy są specjalistami od Namibii.
Jak na Afrykę jest to bardzo przyjazny kraj do samodzielnego podróżowania.

Afryka kojarzy się przede wszystkim ze zwierzętami, tymi największymi i najgroźniejszymi. Udało nam się zobaczyć w naturze wszystkie duże drapieżniki.



Koty w parkach narodowych trzymały się jednak trochę na dystans więc skorzstaliśmy z okazji bliższego kontaktu na jednej z farm, która udzielała schronienia gepardom.
Obcowanie z tymi zwierzętami robi naprawdę duże wrażenie. Szczególnie gdy najpierw jest się wylizywanym przez dużego kota a potem obserwuje się jak sobie szybko radzi z kawałem świeżej zebry...









Oprócz gepardów z bliska udało się też obejrzeć lamparty i to w naturze. To wymagało jednak już wyjazdu ze strażnikami parku którzy wiedzieli jak wytropić te piękne zwierzęta.
Mieliśmy sporo szczęścia bo trafiliśmy na spotkanie rodzinne samca, samicy i młodego lamparta.





Zwierzaki same przychodzą do auta i do stołu, a różnorodność gatunków w tym pustynnym kraju jest ogromna. Od rana do wieczora atakują i próbują wyłudzić trochę jedzenia.












Ogromne wrażenie robią też gigantyczne gniazda budowane przez tkacze (Philetairus socius) . Są tworzone dziesiątkami lat, mogą osiągać wagę ponad tony i dawać schronienie dziesiątkom ptasich rodzin.





Urocze są też wielkie pelikany, które mimo zabawnego wyglądu potrafią być nadzwyczaj zwinne i powabne.





Zwierzęta nie bardzo obawiają się ludzi, nawet można się czasem do nich przytulić, choć akurat mokra foka nie jest zbyt zachęcającymi obiektem pieszczot...





W Namibii możliwość obcowania ze zwierzętami jest bardzo powszechna. Jest ich tam zdecydowanie więcej niż ludzi. Samych uchatek żyjących na wybrzeżu jest więcej niż mieszkańców Namibii,
a największa ich kolonia w Cape Cross to ponad 200 tyś. osobników (zapach jest niesamowity).

Ale piękny wojtek napisał: wojtek napisał: - Czyli jaki?

edyta napisał: No właśnie...bliższy skarpetom czy jaśminowi?

Michał wygląda na tym ostatnim zdjęciu, jak bohater filmowy, który po samodzielnym zatopieniu okrętu odchodzi... samotny... w siną dal.

Edyto, Tomku zdecydowanie bliżej skarpetom ... a nawet dużo, dużo gorzej

Poll tak właśnie uczynił ... a potem bezczelnie poszedł się wykąpać.

Zazdraszczam mu tej kąpieli

Cudowna podróż! Nigdy nie byłam w Afryce i pewnie nie pojadę. A w sumie od 25 lat mam stałe zaproszenie do RPA, ale wybrać się nie mogę. Gratuluję Wam wyboru miejsca, odwagi, pięknych spotkań z przyrodą. Namibię znam ze zdjęć i relacji mojej kochanej kuzynki, która kilka razy wybrała się tam z rodziną landroverem. Przyroda tam jest niezwykła, drzewa i rośliny, o których nam się nie śniło, ten zapach i nocne odgłosy Afryki!

Fantastyczna wyprawa Wojtku, dziękuję, że podzieliłeś się z nami wrażeniami. Bardzo egzotyczne!

Nooooooo chłopaki Wy to wiecie jak i gdzie wypoczywać patrząc na Was widać że wyprawa się udała i naładowaliście fantastycznie akumulatory

Miłko jak masz możliwości to musisz skorzystać z zaproszenia, naprawdę warto.

Pogoda za oknem nie nastraja do prac na zewnątrz i dokumentowania życia naszych ogrodów więc jeszcze trochę egzotyki...

Jednym z pierwszych zwierząt jakie możemy spotkać w Namibii są zebry. Pierwsza wywołuje nieskrywane zachwyty i intensywne używanie spustu aparatu fotograficznego.
Jak się jednak po krótkim czasie okazuje ich wszechobecność szybko powszednieje i tylko intrygujące układy choreograficzne czarnobiałych pasków są w stanie przykuć dalszą uwagę





Trochę podobnie rzecz się ma ze słoniami. Pierwszy gigant to przyspieszone bicie serca i ciche westchnienia wywołanie brakiem wiary w szczęście jakie nas spotkało.
Każdy kolejny Olifant przyciąga wzrok ale staje się jednak naturalnym i oczekiwanym elementem krajobrazu.



Jednak słoniowa rodzina, składająca się z kilkudziesięciu osobników, w tym małych słoników, naprawdę budzi zachwyt.







Prawie tak liczne jak zebry są również żyrafy. W pewnym momencie człowiek zaczyna się łapać na tym że "zwykła" żyrafa mu nie wystarcza
i chce złapać na fotografii jakąś ciekawą figurę geometryczną w ich wykonaniu albo też uwiecznić rekordową ich liczbę na jednym ujęciu







W przypadku nosorożców nie jest to specjalnie możliwe Te bojowo nastawione giganty nie występują bowiem w większych stadach. Jednak gdy już dojdzie do spotkań można zaobserwować ciekawą rywalizację o prymat.





Szczególnie atrakcyjnie wygląda podglądanie zwierzą w trakcie nocnego safari gdy przewodnik oświetla wypatrzone zwierzaki snopem czerwonego światła.



Najpowszechniejsze w Namibii są oczywiście różne gatunki antylop. Wszystkie są piękne (no może z wyjątkiem Gnu), jednak największe wrażenie robi chyba majestatyczne i płochliwe kudu.









Osobna historia to oczywiście ptaki. Mnie najbardziej zachwyciły flamingi których nigdy wcześniej nie widziałem w naturze. Różowa barwa piór wydaje się tak nierzeczywista, że trudno uwierzyć w to co widzimy.

takasobie napisał: Miłko, ustaliliśmy już, ze zapach niekoniecznie...
Wojtku, a na słoniu Wy siedzieli?

Fotkami ptaków to zapewne i Miłka będzie zachwycona
Super wyprawa, dla nas egzotyka, dla miejscowych normalne życie.
Pewnie na początku aparat był w ciągłym użyciu.
Ile czasu trzeba przeznaczyć na taką wyprawę?

Tomku na słoniu nie siedzieli. Obserwacje z odległości kilku metrów nam w zupełności wystarczyły.

Elu mieliśmy dwa tygodnie i jest to minimum jakie trzeba sobie zarezerwować na taki wyjazd. Oczywiście zostało jeszcze sporo miejsc do zobaczenia, jest więc motywacja by tam wrócić.

Na zewnątrz pogoda ciągle mało wiosenna i nie zachęca do prac ogrodowych. Cieszy tylko fakt, że niskie temperatury zahamowały trochę wegetację.
Czas jednak powoli wracać do naszej rzeczywistości więc dziś trochę kolorowych obrazków z 28 lutego

Firefly




Dionysus




Palm Springs




Herald






... perliczki przywiezione z Namibii










Shooting Star

Wojtuś powiem Ci że przepiękną rzeczywistość pokazałeś u mnie dopiero ranniki się otworzyły i krokusy startują

Wiosna cudowna w Waaszym ogrodzie Wojtku, ale nic dziwnego, przy takiej ilości roślin

Podróż po Afryce pasjonująca, a mnie najbardziej poruszyło to zdjęcie:
wojtek napisał:
zawsze im się udaje taka zabawa?