Dla poszukujących teleobiektywu dodam tylko informację, że jak juz go kupicie, to nie znaczy, że będziecie robić piękne fotki ptakom oddalonycm o kilkanaście/kilkadziesiąt metrów . Lufa zbliża dokładnie o tyle ile ma w opisie, ja mam 70-300, czyli maksymalnie 3 metry. I to bardzo często jest za mało, trzeba miec czatownię, jak Miłka
Może to wiecie, ale ja byłam bardzo rozczarowana po zakupie

Marto, dokładnie, dlatego w przytoczonym przeze mnie artykule mówi się, że ogniskowa 300 mm to przy foceniu ptaków absolutne minimum, lepiej, żeby było więcej.

Ja mam Nicona coolpix P900, czyli powinnam nie mieć problemu z foceniem ptaków, ale nie zawsze mi to wychodzi widocznie potrzebny jest jeszcze talent.














Takiego ptaszka dziś złapałam. Pokrzewka?

Twój aparat Basiu to kompaktowa cyfrówka. Ja też mam kompaktową cyfrówkę Panasonic-Lumix DMC-FZ72 z dużym zoomem, ogniskowa do 1200 mm. Mam też lustrzankę Canon EOS 600D z wymiennymi obiektywami, ale oczywiście na obiektyw z tak dużą ogniskową mnie nie stać. Teoretycznie przy takim zbliżeniu nie powinno być problemów z foceniem ptaków tymi kompaktowymi cyfrówkami. A jednak. Zminiaturyzowanie wbudowanych obiektywów odbija się mimo wszystko na jakości. Mam porównanie. Kiedy uda się podejść z tą moją lustrzanką dość blisko, jakość zdjęć jest nieporównanie lepsza niż z kompaktowego Lumixa. Ideałem byłoby mieć lustrzankę z obiektywem o bardzo dużej ogniskowej. Niestety ma to swoją wadę: taka lustrzanka jest wtedy bardzo ciężka, robienie zdjęć z ręki staje się utrudnione. Kompaktowe cyfrówki o dużych zoomach są lekkie i poręczne, dlatego je lubię i często godzę się na pewne niedoskonałości w jakości zdjęć, tym bardziej, że dla przeciętnego oka te niuanse nie są aż tak wyraźne. Twoje zdjęcia są dobre, nie masz co narzekać, ich jakość jest zadowalająca.

Dziękuję Tomku za miłe słowa chciałabym robić tak świetne fotki, jak np. Miłka, ale to raczej nieosiągalne dla mnie. Ptaki są bliskie mojemu sercu i uwielbiam je obserwować i fotografować. Sprawia mi to przyjemność i nie mogę się oprzeć tym pierzastym, zaraz sięgam po aparat

To zależy, kto co chce osiągnąć. Wiecie doskonale, że każde hobby kosztuje. Można sobie uzbierać, kupić na raty i doskonalić się w fotografii przyrodniczej, jak ja to robię od 10 lat. To pasja, na którą wydajemy dość sporo pieniędzy, choć rodzinne wyjazdy, np na narty są o wiele kosztowniejsze Tak też Basiu, jeśli chcesz robić świetne fotki jak Miłka (baaardzo dziękuję), to pomyśl o wymianie sprzętu! Na pewno warto!
Ja cały czas się uczę i nie raz dostaje reprymendę od Macieja za błędy, ale póki będę miała siły trzymać aparat z teleobiektywem - będę to robić.

A teraz trochę parametrów:

Te zdjęcia robiłam obiektywem 400mm, przysłona 6,3, czas 1/1000s, ISO 8000, odległość ok 4m. Aparat stał na statywie, uchyliłam okno więc nie przez szybę ale zza maskującej firanki.

Któryś z pełzaczy ustrzelony dziś

Wygląda na ogrodowego, bo tylny pazur leśnego jest o wiele dłuższy. Ale na 100% nie jestem pewna.

Długo z kuzynostwem dywagowaliśmy, czy ogrodowy, czy leśny, bo jak mówisz pazur krótszy, ale ogon krótki nie jest... z drugiej strony w naszych albumach wszędzie wpisali, że to tak dyskretna różnica, że są nie od odróżnienia
Ubarwienie pięknie maskujące, upatrzył sobie cis i modrzew za oknem, tu lepiej widać pazur.... choć z ostrością się rozminęłam

Pierwsze zdjęcia ze słoniną. jest na tyle blisko okna w bibliotece, że trochę je płoszę. Nie kadrowałam. Znów ciemno więc iso wysokie.

Brydziasia, ale ptaszorka ustrzeliłas I na tym pniu praktycznie zlewa sie z tłem, gratuluję.
Miłka u mnie sloninę tak jadły, że nawet sznurek nie został. Ciekawe czy ktoś im nie pomógł

Ewo, do słoninki potrafią przychodzić dzikie koty. Są zdolne do niezłej ekwilibrystyki, więc nawet jak się powiesi, wydawałoby się, w trudno dostępnych rejonach krzewu czy drzewka, i tak sobie poradzą. Kiedyś takiego obserwowałem u siebie na kalinie. Byłem pełen podziwu i oczywiście mu nie żałowałem. Nie na darmo mówi się, że nic tak się Bogu nie udało, jak koty.

Koty i owszem, słoninkę lubią, ale nie są to jedyni winowajcy Słonina teraz najczęściej jest dostępna bez skóry, a ptaszki obdziobują ją najchętniej u góry, przy sznureczku. W końcu słoninka ląduje pod drzewem, a tam zaopiekowują się nią sroki lub sójki, albo nawet liski

Linoskoczek...

Zdjęcia jak zwykle bardzo kiepskie, ale czy to może jest samiczka jera?

I samiczka, i samiec na drugim zdjęciu po lewej

Dzięki Miłko Samca już rozpoznaję, więc o niego nie pytałam
Jery są u mnie prawie codziennie, ale pogoda kiepska a przez szybę zdjęcia słabe, niestety
Ale dzisiaj to i ciut lepsze

Moje ptaszki nie zjadają ziarna które im sypię... boją się, a ja od paru dni intensywnie walczę z kotem sąsiadów, który sobie ubzdurał, że ma tu swoją darmową stołówkę. Nie robię mu krzywdy, przeganiam, ale potrafi 3 razy dziennie przychodzić i usadza się pod karmikiem. Już nie wiem jak temu zaradzić.

Tymczasem na iglakach.