Tawułka
Astilbe
Tawułki to długowieczne, kwitnące byliny cienistych miejsc, pochodzące z Azji południowowschodniej. W Japonii są podstawowym elementem dekoracyjnym w czasie obrzędu picia herbaty. Obecnie uprawiane są przede wszystkim krzyżówki gatunków.
Najbardziej znane są odmiany tawułki
Arendsa.
Tawułki Arendsa (
Astilbe x arendsii) są średnio wysokie i wysokie, 45-100cm. Rozrastają się w szerokie kępy, ale nie są ekspansywne. Kwiatostany są gęste, w kolorach od białego do ciemno fioletowego. Kwitną od czerwca do września, w zależności od odmiany.
Astilbe crispa - charakteryzują się niskim wzrostem i gładkimi liśćmi.
Tawułki
chińskie (
Astilbe chinesis) .
Tworzą one niskie, do 30cm wysokości kępy z bardzo mocno powcinanymi liśćmi. Kwiatostany są drobniejsze niż u tawułki Arendsa. I tutaj powstało wiele krzyżówek, które różnią się wysokością, terminem kwitnienia, kolorem i pokrojem kwiatostanów.
- grupa
simpilicifolia - niskie, wczesne o wiechach zagęszczonych i lekko zwisających na końcach.
- grupa
tunbergii - duże późne o wiechach szerokich i zwisających.
Tawułki japońskie (
Astilbe japonica) - mają średni wzrost, kwitną wcześnie i charakteryzują się błyszczącymi liśćmi w kolorze zielonym z odcieniem czerwieni.
Zalecane stanowisko
Wszystkie tawułki bardzo dobrze czują się w miejscach półcienistych i cienistych, zasobnych w wodę i próchnicę, o odczynie kwaśnym. Równie dobrze rosną też na stanowiskach słonecznych, pod warunkiem, że nie zostaną zasuszone.
Z upływem czasu korzenie dużych kęp maja tendencję do wyłaniania się z ziemi. Zaleca się przykrywać je wtedy torfem lub kompostem.
Tawułki są w pełni mrozoodporne.
foto. Poll
.
Poniżej ilustrowany spis gatunków i odmian tawułek zaprezentowanych w tym wątku