Polystichum neolobatum


Ten pochodzący ze wschodu (Japonii, Chin, Nepalu, Tybetu) gatunek paprotnika, dość ciężko jest znaleźć w polskich kolekcjach.Główną przyczyną takiego stanu jest oczywiście brak dystrybutorów europejskich, którzy mieliby go w ofercie sprzedaży a jeśli pojawia się na rynku, to w bardzo ograniczonej ilości. Szybko znika w otchłaniach ogrodów niecierpliwie go wyczekujących pteridomaniaków, bo choć nie jest wielka paprocią - osiąga bowiem 45 cm wzrostu - na pewno jest jedną z ładniejszych. Jej proste, wzniesione frondy są ciemnozielone , błyszczące i szorstkie w dotyku. Nawet spód liścia, choć z widocznymi, ciemniejszymi nerwami jest jaśniejszej barwy, ale także lśniący a brązowe zarodnie mocno się na nim odznaczają.



Kłącza i łodygi liści pokryte są gęstymi, brązowymi włoskami, zaś osadzone parami na łodyżkach listki są ostro zakończone.Mają kształt lancy z lekko uniesionym w górę czubkiem. Zimozielone liście są tak sztywne, że zazwyczaj nie łamią się pod ciężarem śniegu a wystając spod niego, świadczą, jak trafna jest obiegowa angielska nazwa tego gatunku: 'long-eared fern'(uszata paproć). Wg paprociowych znawców, frondy dorosłej rośliny mają nieco srebrny połysk ... ja tego nie dostrzegłam , być może to wina pory roku ( przedwiośnie)

Za granicą można spotkać tę paproć pod potocznymi nazwami: asian saber fern, long-eared holly fern. Czasem w obrocie, pokazuje się pod nazwą Polystichum neolobatum jego nieco mniejsza (ok.35 cm wys.), górska forma, znana pod nazwą Polystichum neolobatum 'Shiny Holly'/'Spiny Holly' .Odmiana ta, podobna w formie , także tworząca rozłożyste rozety o kształcie wiru , ma nieco węższe, równie ciemnozielone, skórzaste i błyszczące liście, ale na końcach listków , usytuowane jest charakterystyczne kolczaste zakończenie.


Polystichum neolobatum i jego górska forma 'Shiny Holly'




Dość rozbieżne są zdania na temat stref, w jakich można ją uprawiać... Martin Rickard podaje strefę 7, w HardyFern Library czytamy o strefie 5 (-25C), zaś w innych źródłach odnajdujemy strefy 6-9.Jeśli uda się Wam zdobyć ta paproć, warto ja więc zabezpieczyć na zimę, najlepiej stroiszem iglastym. Jako paprotnik dobrze znoszący dość rózżne warunki wilgotnościowe ( stanowisko dość suche , ale i wilgotne),tolerujący sporą dawkę słońca a do tego lekko zasadową glebę, świetnie sprawdzi się na skalniaku, ale i w nasadzeniach naturalistycznych, jako roślina I/II rzędu.

Na zdjęciach Polystichum neolobatum z kolekcji RHS Harlow Carr w Wielkiej Brytanii/ III 2016

U mnie w ogrodzie od ubiegłego roku.Dobrze zniosła zimę,ale wiosenne przymrozki zważyły jej część młodych pastorałów.

Jak większość paprotników, pięknieje z końcem lata .

Polystichum neolobatum świetnie zniósł zimę i wiosenne przymrozki


fot.22.06.2017r

Liczę, że w tym roku, jesienią, podwoi długość frondów. Póki co, wraz z odmiana Spiny Holly (Shiny Holly) został przeniesiony na bardziej cieniste, ale osłonięte stanowisko.
edit:


fot.04.07.2017r
.

Mojemu wiosna trochę dokuczyła, ale ogólnie nie jest źle .

Tomku, wydaje mi się, że Polystichum neolobatum, jest wdzięczniejszy w uprawie, niż odmiana Shiny Holly (Spiny Holly). Może nie ma tak pieknych, pokazowych frondów, ale jest gęściejszy i chyba bardziej odporny na przymrozki.


fot.10.08.2017r
.

Polu, u mnie gęściejszy jest Spiny Holly, mrozoodporność chyba podobna. Przynajmniej w tym roku obydwie podobnie podmarzły. Nie wiem jak u Ciebie, ale moje neolobatum ma bardziej stalowy przez co ciekawszy jak dla mnie odcień liści.

Mój dopiero co zakupiony w Berlinie,tu jeszcze w doniczce

Mieciu, dobry zakup. U mnie rośnie 3 sezon i jest coraz ładniejszy, a im bliżej jesieni tym lepiej wygląda

Jak każdy paprotnik, prawda? Ja zrobiłam ujęcie tak, by było widać Polystichum neolobatum (po prawej) i odmianę, 'Shiny Holy' (po lewej)


fot.12.11.2017r

Obie bardzo różnią się kolorem i kształtem frondów, które u 'Shiny Holy' są sierpowatego kształtu.
.

Dobrze przezimował nakryty gałęzią sosny

Moje Polystichum neolobatum znoszą ostatnie upały nieco lepiej, niż alpejska forma - Polystichum neolobatum 'Shiny Holly' i regularnie, choć w żółwim tempie, rozwijają kolejne pastorały


fot,31.05.2018r
.

I u mnie 'Shiny Holly' rozwinęło niewiele pastorałów w przeciwieństwie do gatunku Polystichum neolobatum.

No właśnie...czyżby pochodzenie obu tych paprotników tak rzutowało na sposób, w jaki znoszą warunki pogodowe? Być może, bo rośliny alpejskie nie znoszą naszych letnich upałów


fot.04.06.2018r
.

Polystichum neolobatum w tym roku wyjątkowo dorodne.

Tomaszu, ale śliczności i do tego z labelką przygotowaną pod Narodową Kolekcje Rodzaju Polystichum
Dwa egzemplarze Polystichum neolobatum na wilgotnym stoku paprociowym




fot.12.07.2018r
.

Polystichum neolobatum, to jeden z najbardziej lśniących paprotników, jakie rosną w moim ogrodzie. Mam nadzieję, ze jak dotychczas, będzie dobrze znosił nasze zimy i systematycznie przyrastał. Obecnie rośnie na półcienistym, systematycznie podlewanym stoku paprociowym.






fot.14.07.2018r
.

Po miesiącu, to już zupełnie inna paproć


fot.18.08.2018r
.

Polystichum neolobatum, to jeden z kilku ciemnozielonych i błyszczących chińskich paprotników. Odbija światło, jak lustro


.

Moje dobrze zniosły przenosiny na nową rabatę. Mają tu sporo popołudniowego słońca, ale jak na razie nie mają przypaleń.