Ziemia gliniasta mieszana z liśćmi, obornikiem, trocinami, wyściółkowane od wiosny drobnymi zrębkami, później dodatkowo skoszoną trawą.
Dużo łatwiej utrzymać wilgoć a efekty są zadowalające jak dla mnie

Przeczytałem o czym piszecie i podzielę się z Wami moi drodzy swoimi doświadczeniami.U mnie ,u moich znajomych żurawki rosną w różnych warunkach,od słońca i piachu przez cień i glinę. Zarówno u mnie jak i znajomych, nie są to rośliny jednoroczne.Lepiej lub gorzej, ale zimują w tych ekstremalnych warunkach pogodowych zim na południu Polski.
Miałem podobny problem na początku przygody z żurawkami. Po zimie ,,lipa" ... aż dobra znajoma ze szkółki zasugerowała mi żebym jesienią wykopał kilka żurawek i sprawdził system korzeniowy.Okazało się, że larwy opuchlaków miały tam festiwal kulinarny. Zaczęła się walka z opuchlakami a żurawki cieszą wzrok co roku.

Czym zwalczyłeś opuchlaki ?

Coś mi jeszcze podpowiada, że może też chodzić o temperaturę gleby, gleba lekka, z różnymi trocinami i innymi lekkimi szczątkami organicznymi jest cieplejsza od gliniasto- próchniczej. Tak sobie kombinuję obserwując moje, mieszkam na szczycie ostańca wapiennego (tuż obok wejścia do domu mam nawet odkopany szczyt szczytu ) i zastanawia mnie, że moja rozsiewająca się wszem i wobec chyba Palace Purple jest w każdej możliwej doniczce (wiele z nich wjeżdża na zimę do domu) a nie ma ani jednego egzemplarza w glebie, a mogłaby rosnąć wszędzie. Ale gleba jest zimna, a ziemia w donicach cieplejsza (w większości różnorakie mieszanki torfowe). I mimo, iż wiele z nich rośnie w niezbyt wielkich pojemnikach to nie karleją, ani nie zamierają. Może i to dla nich ważne?

Wzięłam pod uwagę wszystkie Wasze rady. Jeśli chodzi o opuchlaka, to nie mam go na hostowisku. Wykopywałam każdą marniejąca żurawkę oglądając również korzenie.
Ostatnią żuraweczkę, taka najzwyklejszą ze zwykłych, w stanie szczątkowym wsadziłam do donicy, donice wkopałam do ziemi.
Już dziś widzę, że jakiś promyk życia wstąpił w te maleńkie, skarlałe listeczki... Może powstanie, jak Feniks z popiołów?

W donicach udawało mi się uratować niektóre takie niedobitki, choć bywały i porażki.

Akurat do porażek żurawkowych to jestem przyzwyczajona. Ale może...Ona tak pięknie, czerwono kwitła. A ja w kolorach to monotematyczna jestem

andrzej napisał: Mam to samo pytanie, byłabym wdzięczna za odpowiedż.

Byłam dzisiaj na działce i pierwszy raz od kilku lat ujrzałam coś takiego

Co lub kto może być przyczyną tych obżartych liści.
Na kilku żurawkach liście wygladają na odgryzione i porozrzucane w promieniu 50 cm ???
Czy to możliwe zeby mróz tak je uszkodził i wiatr rozwiał , ale nie wszystkie tak wygladają

Może to ptaki poszukiwały jedzenia ?

Tak się cieszyłam, bo nieźle przezimowały, a wczoraj, kiedy chciałam usunąć zeschnięte liście znalazłam to co pokazała Ewa. Na pewno mroźne noce trochę zwarzyły liście, ale z kilku zostały kikuty, liście leżą oddzielnie. Sroki albo koty ? Zaczynam tracić do nich serce .

Myślałam, że tylko ja mam problem z opuchlakami w żurawkach. Prawie wszystkie przez nie straciłam, a została mi tylko żurawka Southern Comfort. W końcu darowałam sobie żurawki, reanimowałam tylko Lime Marmolade znalezioną taką tyci tyci

Na opuchlaki polecam gnojowicę z wrotyczu w ilościach nieograniczonych cały sezon /zwłaszcza w maju i czerwcu co/ i dodatkowo mospilan ze 3 razy w sezonie.
Odkąd tak pryskam i podlewam odpukać nie mam opuchlaków a żurawki nigdy tak ładne u mnie nie były.

Podstawowym powodem zamierania żurawek nie są (jak sugerują przedmówcy) opuchlaki, ale infekcje grzybowe.
Z doświadczenia mogę wskazać dwa etapy zamierania;
- pozimowy - zbrązowiałe wiązki przewodzące w korzeniach - ratunkiem jest odmładzanie - żurawkę należy wykopać, pobrać krótkopędy z kawałkiem kory, posadzić do doniczki z ziemią sklepową:
przeżywalność powyżej 90%
- letni - zgnilizna podstawy pędu, korzeni i stożków wzrostu - fala upałów błyskawicznie weryfikuje zdolność korzeni do dostarczania wody do liści - nie mam czasu ani ochoty na badania, czy czynnikiem odpowiedzialnym w konkretnych przypadkach jest Fusarium spp., Pythium spp., rodzaj Phytophthora czy też Verticillium. Ważne, że reaguje na Acrobat, Topsin, itp., ale przeżywalność oscyluje wokół 50%.
Zdarzało mi się odmładzać żurawki z korzeniem kompletnie przeżartym infekcją grzybową, po których pokroju zupełnie nie było widać zarażenia. Część miała korzenie pokryte białym nalotem (mikoryza - grzyby zwalczające patogeny, tu ważne pH ), być może korzystny wpływ miał też oprysk antygrzybowy na rosnące w pobliżu iglaki. W każdym razie przy hodowli żurawek sugeruję ziemię lekko kwaśną i ściółkowanie korą przekompostowaną.

Dla przeżywalności infekcji letnich głównym czynnikiem jest wczesna diagnostyka - przed falą upałów należy wdrożyć profilaktykę w przypadkach, kiedy żurawka nie wypuszcza młodych pędów albo środek pędu wygląda na zamierający.

Problemem przy niektórych żurawkach może być wielkość......

np. Solar eclipse ma 80cm w szerszym miejscu a jeszcze wszystko przed nią

cappucino - chyba .... również 80cm szer

tu juz mniejsza - tylko 60 cm

Generalnie moje rośliny sa młode - weszły w 3 sezon po sadzonkowaniu.

Są i takie które nie chcą rosnąć ...

Proponowałabym przed zimą przyjrzeć się jeszcze żurawkom i zwrócić uwagę, czy nie mają w naszym odczuciu coś za dużo podeschniętych liści lub po prostu nie wyglądają na takie z lekka zabidzone i dla pewności pociągnąć pęd lekko do góry... jeśli pęd stawi opór, spoko... jeśli natomiast nam bez problemu wyjdzie, to Houston, we have a problem

Dziś zajrzałam do mojej żurawki 'Obsydian', która rośnie wraz z różą w donicy na tarasie... od jakiegoś czasu przestała wyglądać okazale... no dobra, jesień, koniec sezonu, te sprawy, myślałam i żadna czerwona lampka mi się nie zapalała, tym bardziej, że zajmowałam się innymi sprawami w ogrodzie... ale te podsychające liście na tyle mnie denerwowały, że gdy mijałam tą donicę raz i dziesiąty, w końcu postanowiłam ich trochę podskubać... i w pewnym momencie tegoż skubania tak pociągnęłam za uschniętą liściową łodyżkę, że wyszedł pęd... skonsternowana pociągnęłam za łodyżki należące do trzech kolejnych pędów i... wszystkie wyszły !!! Obejrzałam pobieżnie pędy... niby najgorzej to nie wyglądało i jakieś korzonki tam były... a skoro żurawka została nieplanowanie wyciągnięta na wierzch, to postanowiłam skorzystać z tej okazji i - mimo terminu dalece odbiegającego od zalecanych - ją odmłodzić i podzielić... przy czym na dzień dzisiejszy miała wylądować w wodzie, zaś na jutro, bo już zmierzchało, odłożyłam przygotowanie jej jakiegoś tymczasowego lokum... i w trakcie tegoż podziału odkryłam niewielką dziurkę... a potem, że dziurka ma lokatora... a potem, że obok tego lokatora dwaj kolejni leżą już wytrząśnięci na podeście schodów

Ilustracja telefoniczna na szybko



To że opuchlaki są wciąż w donicy, jestem więcej niż pewna... ciekawe, czy jedzą również korzenie róż


Także zerknijcie na swoje żurawki... w tym momencie mogą być jeszcze do uratowania... bo wiosną po zimie spędzonej z opuchlakami w korzeniach już raczej nie

Opuchlaki, to był główny powód porzucenia przeze mnie uprawy żurawek. Teraz kupiłam kilka i choć mnie cieszą kolorami, ciągle pod sufitem mam świadomość, że (potencjlnie) sprowadzam niejako zagrożenie na moje inne rośliny.

Monik, ile czasu ta żurawka rosła u Cebie? Sprawdzałaś przy wysadzaniu, czy nie ma robaczych lokatorów.?

Polu... 'Obsydian', podobnie jak rosnącą w ogrodzie 'Dark Secret' mam dokładnie od czerwca 2018 roku... to prezenty, jakimi zostałam obdarzona na naszym wielkopolskim zjeździe... sadzonki były świeżo ukorzenione i na pewno bez lokatorów... niestety ale opuchlaki to problem mój i mojego ogródka... są obecne od samego początku mojego ogrodowania i w zależności od tego, czy stosuję w sezonie Larvanem, to mam ich mniej lub więcej... w tym sezonie śladów żerowania pozostawiły mi aż nadto... nie mówiąc o wizytach składanych w domu... brrr... a skoro zaglądają do domu, to tym bardziej panoszą się po tarasie, który porasta winobluszcz, jedna z wielu konsumowanych przez nie roślin... no i chyba lubią doniczki... 'Dark Secret' w ogrodzie na ten przykład siedzi twardo, więc to nie tak, że każda żurawka podlega ichniej konsumpcji... swego czasu miałam też opuchlaki w doniczce z bergenią... żadną tam kupowaną, tylko osobistą szczepką do zasadzenia na później... no i później wyszło szydło z worka

'Obsydian' wraz z 'Baronessą' w donicy we wrześniu 2018




Pomijając wszak problem opuchlakowy... uważam żurawki za rośliny, do obecności których w ogrodzie nie należy się nazbyt przywiązywać... i dokładnie takie same przekonanie żywię co do miodunek... w obu przypadkach zdarzyło mi się posiadać piękne egzemplarze w jednym sezonie, by w następnym przeżywać duże rozczarowanie, gdy rośliny te ledwie przypominały cień siebie... a to z kolei skutkowało dziurą w rabacie i ogólnym nerwem... są zatem w moim ogrodzie, ale nie są kluczowe dla kompozycji... no i w odwodzie muszę mieć jak nie inne żurawkowe egzemplarze, to chociażby pomysł na szybkie zagospodarowanie ich braku

th napisał:
Monik, absolutnie, ale to absolutnie się z Tobą nie zgadzam!

Żurawki i miodunki, z racji stanowisk, jakie powinny zajmować w ogrodzie, od początku były w kręgu moich zainteresowań. Uprawiałam je latami, więc mam jakieś pojęcie o tych roślinach.... tak myślę.

Ostatnie żurawki i miodunki kupiłam w 2011, lub 2012 roku. Mimo tego, że każdemu chętnemu dawałam szpadel, by kopał sobie z żurawek, co mu się podoba, kilka jednak zostało w moim ogrodzie. Są to żurawki kupowane np w latach 2006-2009 i mimo braku dopieszczania, specjalnego traktowania, nadal rosną. 2 lata z rzędu panowały u mnie straszne susze, wiele roślin ich nie przeżyło a żurawki tak. Gabrysia Sąkol, posiadaczka Kolekcji Narodowej Rodzju Żurawka (teraz w OB w Gliwicach) według tego, co napisałaś, musiałaby co kilka lat ponosić ogromne koszty na odtworzenie zasobów kolekcji a tak nie jest.

Jedna z najstarszych żurawek w moim ogrodzie, kupiona w 2005, lub 2006 r




To samo mogę napisać o miodunkach, które są przecież naszymi rodzimymi roślinami. Rosną u mnie wiele lat, często na byle jakich stanowiskach. Gdy obsypują się bielą mączniaka, urywam grzywę przy poopie i nie przejmuje się nimi. Co rok wychodzą, kwitną i nie sprawiają najmniejszych kłopotów. Są niezawodne i praktycznie bezobsługowe.

Gdybym po stratach kilku Rh napisała, ze nie są roślinami długowiecznymi, każdy nieco znający się na ogrodnictwie, wyśmałby mnie. To, że akurat straciłam je w wyniku zalania części działki, czyli nieodpowiednich warunków uprawy, nie jest przyczyną uważania ich a krótkowieczne.