Bellevalia romana syn. Szafirek „Bellevalia Romana”

Wysokość: 15–20 cm
Cebula: niewielka, ok. 6 cm w obwodzie; pokryta jasnoszarą łuską.
Kwitnie: IV–VI
Liście: odziomkowe, wąskie, podłużne, przewieszające się.
Pokrój: kępiasty, zadarniający
Uprawa: stanowisko słoneczne lub półcieniste. Każdy rodzaj gleby, ale preferują glebę przepuszczalną, próchniczą i lekko wilgotną.

Uwagi:
Może rosnąć kilka lat w jednym miejscu, tworząc gęste plamy lub obwódki rabat, również na skalniakach.
Dobrze jest co 3–4 lata wykopywać część cebulek i sadzić ponownie w większych odstępach.

> Alfabetyczna baza roślin cebulowych i bulwiastych

„Bellevalia romana” nie jest szafirkiem. Należy do oddzielnej rodziny Bellevalia już od przeszło 200 lat. Na rodzinę tą składa się 65 gatunków, rosnących głównie w Turcji, Izraelu oraz Azji Środkowej. Nazwa rodziny tych roślin jest hołdem dla średniowiecznego francuskiego botanika - Pierra Richera de Bellevala (1564–1632). Od szafirków odróżnia ją m.in. kształt pojedynczego kwiatka oraz sposób jego osadzenie na łodyżce. Szafirki mają kwiatuszki w kształcie „saczków” - nieco węższe na końcu niż w środku, a kwiaty Bellevalii są bardziej kształtu dzwonków - rozszerzające się ku końcowi.

Tak kwitła u mnie w ubiegłym roku, czekam czy w tym się pokaże

W tym roku zaczyna już kwitnąć

Bezproblemowa, dobrze się mnoży i sieje. Nie wiem tylko, kiedy siewki zakwitną

Jest to Roman Bellevalia, Hyacinthus romanus rzymski hiacynt.
Występowanie: jedne źródła podają że półwysep iberyjski, inne że apeniński, ale skoro w nazwie ma Rzym to pewniejsze jest pochodzenie włoskie.

fot. piku

Może nie po kolei ale tak kwitły