Miodownik melisowaty
Melittis melissophyllum
Miodownik jest naszą rodzimą europejską rośliną, którą coraz rzadziej można spotkać na niezbyt słonecznych, ale stosunkowo jasnych stanowiskach w zaroślach, czy rzadkich, górskich lasach liściastych. W Polsce, dzieki temu, iż występuje na terenie parków narodowych (np ojcowskiego, białowieskiego), jego populacja miała szanse na wzrost i został uznany nie za roślinę pod ścisłą ochroną a pod ochrona częściową.
Jest gatunkiem sklasyfikowanym już przez Linneusza w 1753 r, zaliczonym do rodziny jasnotowatych (
Lamiaceae), rodzaju miodownik (
Melittis). Intensywny zapach i charakterystyczny wygląd -zarówno kwiatów, jaki liści- powoduje, iż jest rośliną łatwo rozpoznawalną. Zazwyczaj osiąga wysokość około 30-40 cm (źródła podają , że nawet 70 cm, ale ja takiej welkości roślin nigdy i nigdzie nie widziałam) a jej prosta łodyga pokryta jest naprzeciwlegle połozonymi, mocno owłosionymi liśćmi o karbowanych brzegach i wyraźnych nerwach.
Kwiaty miodownika są stosunkowo duże, białoróżowe, lub rzadziej jednokolorowe (różowe/białe) i są zebrane po kilka w kątach górnych liści. Ich zapach przywodzi na myśl cytrynę, czy też bardziej ziołowo- trawę cytrynową. Okres kwitnienia przypada na maj-czerwiec. W moim ogrodzie na Dolnym Śląsku, maksymalna ilość kwiatów pojawia się od połowy do końca maja.
Mioownik mellisowaty uprawiany jest nie tylko, jako roslina ozdobna, ale także, jako użytkowa. Jej wlasciwości lecznicze zostały odkryte dawno, szczególnie te, pomagajace przy infekcjach (działanie przeciwbakteryjne i przeciwgorączkowe).
W uprawie ogrodowej wymaga stanowisk przepuszczalnych, mokrych i dość ciepłych, raczej w jasnym, świetlistym półcieniu, niż na palącym, gorącym słońcu. Na zimę nie trzeba go zabezpieczać.
Miodownik melisowaty sprzedawany jest czasem po kilkoma uznawanymi synonimami łacińskimi:
Melissa sylvestris,
Melissa tragi ,
Melittis grandiflora,
Melittis hispanica,
Melittis kerneriana,
Melittis melissifolium ,
Oenonea melissifolia.
Wszystkie zdjęcia pochodzą z końca maja