Niziutka roślinka, którą kiedyś zaliczno do rodziny
Trędownikowatych (Scrophulariaceae), a obecnie
babkowatych (
Plantaginaceae). W warunkach naturalnych występuje od północnych rejonów Afryki, poprzez basen Morza Śródziemnego, aż do Alp. Do Polski wprowadzona na przełomie XVIII i XIX w.
Łodyga naga, nitkowata, purpurowo nabiegła, gęsto ukorzeniająca się, o długości 10-80 cm.
Liście również bywają purpurowo nabiegłe, klapowane, ułożone skrętolegle na pędzie.
Kwiaty grzbieciste, na długich szypułkach, po jednym w kącie liścia, bez ostrogi – jedynie z zaokrągloną wypukłością, jasnofioletowe z żółtym środkiem. Kwitnienie trwa długo - od V do IX.
Nasiona dojrzewają i wysiewają się przez kilka miesięcy, a więc nie zauważa się, że to właściwie roślina jednoroczna.
Lubi stanowisko lekko ocienione do cienistego. Dobrze się czuje na północnych stokach, murkach itp. Roślinom należy zapewnić próchnicze i dość wilgotne podłoże.
W bezśnieżne i mroźne zimy roślina wymarza, dlatego traktowana jest jako jednoroczna.. Łatwo odradza się przez samosiewy i z rozłogów.
Idealna do wypelniania miejsc pod drzewami.