Tarczyca bajkalska
Scutellaria baicalensis Georgi, syn. S. macrantha Fisch.
zwana również bajkaliną

Wysokość : 30-40 cm
Liście :lancetowate, całobrzegie, orzęsione
Kwiaty : 2,5 cm, niebieskie lub purpurowe, z jasną plamą wewnątrz. Zebrane w pojedyncze, długie grona. Kwitnie VI- VIII
Stanowisko: słoneczne lub półcieniste, gleba przeciętna ogrodowa
Rozmnażanie : ponieważ roślina ma korzeń palowy, pozostaje nam siew i rozmnażanie przez sadzonki pędowe
Mrozoodporność: całkowita, roślina pochodzi z Syberii

Bylina o pokroju krzaczastym, płożącym, dobra do ogrodów naturalistycznych. Łatwa w uprawie, jak dotąd nie zaobserwowałam żadnych szkodników ani chorób. Trochę ciężka do wyeksponowania z racji pokroju, lubi się wsuwać pod towarzyszące byliny. Marcinkowski wspomina, że dobrym towarzystwem dla niej są łyszczce i to może być pomysł godny uwagi. Wiosną pokazuje się dosyć późno, więc wstrzymajmy się z dłubaniem paluchami
Warto wspomnieć, że to jedna z roślin, które uważane są za panaceum na wiele chorób, czyli dla ogrodów zielarskich niejako must have.

lelumpolelum napisał:
Czy ktoś próbował rozmnażać tarczycę przez sadzonkowanie? Kiedy i z jakim skutkiem?

No właśnie... Dlatego nasza grupa konkursowa niemal się wyłożyła na tarczycy podczas zlotu w Firleju. Żadni z nas zielarze Ja nawet myslałam, że to błąd w druku i chodzi o tarczownicę.

.

Prawdę mówiąc, ja się posunęłam do tego, żeby mojej zmienić miejscówkę i przeżyła to bez specjalnych jęków ale młoda była jeszcze i pewnie, podobnie jak ja, nie wiedziała, że ma palowy korzeń Zastanawiam się, czy rozmnażanie z sadzonek ma większy sens, skoro roślina po wysiewie kiełkuje bez problemu i od razu rośnie jak szatan, zakwitając jeszcze w tym samym roku. Tworzy też, już w doniczce, spory korzeń a to właśnie on jest surowcem zielarskim.
Niemniej, jakby mnie co naszło albo coś by mi się ukorzeniło przypadkowo, o co nietrudno, bo tarczyca naprawdę się płoży, to dam znać

Kondziu, kusisz i kusisz.....piekne tarczyce i dość wysokie, w sam raz na rabatę bylinową...kolor boski.

Poll napisał:
Obiecał i nawet nie zapomniał, więc spróbował Ze skutkiem bardzo dobrym, choć pogodę miałam w tym roku taką (i nadal mam!), że mogłabym ukorzenić wszystko
Ukorzeniona sadzonka pędowa tarczycy bajkalskiej na początku września, zdjęcie sprzed chwili

Tarczyca szałwiolistna
Scutellaria salvifolia


Wysokość: maksymalnie do 30 cm, u mnie ok.15 cm w pierwszym roku uprawy. Zdecydowanie płożąca.
Kolor kwiatów: kremowy, maślany
Liście: eliptyczne, od 8mm - 20 mm długości,5-12 mm szerokości.Szarozielone, pokryte leciutkim kutnerem.
Termin kwitnienia: od końca maja do początków lipca, po przycięciu powtarza, jakkolwiek chyba mniej okazale
Stanowisko: słoneczne lub półcieniste, podłoże przepuszczalne. Roślina wyżyn, naturalnie występująca w górach Anatolii.

Bardzo ładna tarczyca i chyba dość żywotna, skoro przetrwała nieustające ulewy, aczkolwiek dopiero zima pokaże, czy nie porwałam się z motyką na słońce, przeceniając teorię o pustynnieniu...
Przepraszam za jakość zdjęć ale mam, co mam - szansy na powtórki nie było