Polystichum setiferum 'Leinthall Starkes'
paprotnik szczecinkozębny

Odmiana odnaleziona została, jako naturalna/dzika, pobrana z natury w Devonie przez Martina Rickarda około 1980 roku, ale jak dotychczas jest rzadko spotykana w ogrodach, szczególnie w Polsce. Początkowo sądzono, że jest to kolejny (siedemnasty egzemplarz) należący do bardzo rzadkiej grupy 'Pulcherrimum', gdyż Jimmy Dyce, autorytet paprociowy zauważył, iż listki są zakrzywione ku czubkowi, czyli mają sierpowaty kształt (falcate), charakterystyczny dla tej grupy paprotników.. Jednak roślina i jej potomstwo nie posiadała wszystkich charakterystycznych cech tej grupy, więc w końcu zaliczono ją do Foliosum Group i nazwano Leinthall Starkes'... I tu znowu pojawiły się wątpliwości, ponieważ paprocie z grupy foliosum charakteryzują szerokie liście, natomiast u paprotnika 'Leinthall Starkes' są one dość wąskie.
Niestety niewiele więcej wiadomo o tej odmianie poza tym, że ma silnie rosnące liście dorastające do 60 cm i jest zaliczana do jednej z bardziej ozdobnych odmian paprotnika szczecinkozębnego.
Na zdjęciach roślina jeszcze młoda (3 letnia )

Zimowała pod lekkim okryciem. Rośnie na zacienionym ale jasnym stanowisku.

Tomasz, another well grown individual of 'Leinthall Starkes' does grow in the Royal Tasmanian Botanical Gardens.

Erwin, thanks for the info. I lost my fern 'Leinthal Starkes' 3 years ago. It was probably damaged by insecticide that ran off a sprayed tree. Now I'm looking for its spores.