Athyrium minimum
Rodzaj
Athyrium (Wietlica) szczęśliwie obejmuje sporo ciekawych gatunków i ich odmian, które mogą być uprawiane w naszej strefie klimatycznej. Są one bardzo zróżnicowane pod względem sporej ilości cech: budowy liści, sposobu budowania kęp, rozmnażania, koloru i oczywiście wielkości. Wielu ogrodników, którzy mają do dyspozycji niezbyt duże działki, nie wprowadza do ogrodu np wietlic samiczych (
Athyrium filix-femina), gdyż zazwyczaj osiągają one spore rozmiary.
Athyrium minimum jest jakby stworzona do takich właśnie ogrodów, bo
jest najmniejszą wietlicą, jaką możemy uprawiać w Polsce. Co prawda pochodzi z Azjii - górzystych obszarów Tajwanu, gdzie spotkać ją można w lesistych dolinach, mokrych łąkach, ale i w szczelinach skalnych w pobliżu rzek i potoków, jednak gdy zapewnimy jej odpowiednie stanowisko, będzie rosła i rozwijała się także w naszym klimacie.
Dorosłe, ukośnie wzniesione frondy
Athyrium minimum osiągają długość zaledwie
20-40 cm, przy szerokości około 4-6 cm, co oznacza, iż paproć jest kilkakrotnie mniejsza, niż nasza rodzima
wietlica samicza. Jasnozielone, lekko pierzaste listki położone są mijankowo, parami, na wyraźnie czerwonych osadkach a ich wierzchołki mogą być czasem rozszczepione, tworząc 2, lub 3 ząbki. Zarodniki są ukryte pod spodem liści i osłonięte brązowymi zawijkami o kształcie litery J, lub U.
Uprawa Athyrium minimum nie jest trudna, jeśli zapewnimy jej warunki podobne do tych, w jakich uprawiamy naszą rodzimą wietlicę samiczą - wilgotne, ale przepuszczalne podłoże bez zastoin wodnych, żyzną, lekko kwaśną glebę . Z zimowaniem nie powinno być problemu, gdyż jest polecana do uprawy w strefie4.. Rozmnażana może być zarówno przez podział starszych, rozrośniętych roślin, jak i przez wysiew zarodników.
Gatunek ten został sklasyfikowany stosunkowo niedawno, bo w 1986 roku przez chińskiego botanika Rena Chang Chinga