Dryopteris lacera
nerecznica postrzępiona
ang.lacerate wood fern,leathery wood fern
Na naturalnych stanowiskach można ją spotkać w poszyciu nizinnych i górskich lasów Wschodu - Japonii, Chin i Korei. Osiąga tam spore rozmiary, ale w naszych warunkach, tworzy co prawda szerokie, rozłożyste kępy, ale nieco niższe, bo o maksymalnej wysokości 60 cm. Zazwyczaj, w ogrodach spotyka się rośliny o frondach długości
około 50-60 cm przy 20 cm szerokości. Są one skórzaste i półzimozielone - nie zamierają całkowicie na zimę, ale zazwyczaj wiatry i śniegi wyłamują łodygi, które bezładnie leżą na ziemi. Nie można więc raczej liczyć na ozdobny efekt zimą.
Ten gatunek nerecznicy rozmnażany może być przez podział kęp lub wysiew zarodników. Są one brązowe i ukryte do momentu dojrzenia w zarodniach o okrągłym kształcie, znajdujących się na backu (spodzie) liści. Nie pokrywają one jednak całej ich powierzchni - listki z zarodniami (fertile pinnae) znajdują się tylko w górnej, węższej części frondu, zaś w niższej zarodnie nie występują (sterile pinnae). 'Płodne' listki pierwszego i drugiego rzędu są wyraźnie mniejsze od tych, które nie maja zarodników, co dobrze widać na poniższych zdjęciach...
Dryopteris lacera - jak wiele innych paproci - ma całe mnóstwo zupełnie nieprzystających do siebie synonimów, klasyfikujących go w różnych rodzajach - zarówno w rodzinie nerecznicowatych (
Dryopteridaceae), jak i paprotkowatych (
Polypodiaceae):
Polypodium lacerum ,
Aspidium filix-mas var.
lacerumAspidium lacerum ,
Lastrea lacera ,
Polystichum lacerum. Miejmy nadzieję, że może kiedyś, botanicy dojdą do porozumienia i ujednolicą nomenklaturę.
Polecana jest do uprawy w strefach 5a-8b a jej wytrzymałość na mrozy określa się jako -25C.W Polsce zimuje zazwyczaj bez problemu, ale dla pewności lepiej nieco zabezpieczyć stroiszem iglastym. Wymaga gleby zasobnej w składniki pokarmowe, wilgotnej.
Dolna część liścia z większymi, ale 'sterylnymi' listkami, na których spodzie nie ma zarodni
Porównaj z podobną paprocią, w wątku
Dryopteris sublacera