Polypodium x mantoniae
(Paprotka)

syn.Polypodium vulgare x interjectum

Polypodium x mantoniae, to naturalna hybryda pomiędzy Polypodium vulgare i Polypodium interjectum, znaleziona w miejscu występowania obu gatunków - rodziców. Można ją spotkać w niektórych częściach Europy np w Wielkiej Brytanii, porastającą wapienne , granitowe skały oraz formacje skalne zbudowane z piaskowca. Porasta czasem stare ceglane i kamienne mury, potrafi także osiedlić się na zwalonych , murszejących pniach.

Po lewej Polypodium x mantoniae , po prawej rodzice : Polypodium interjectum i Polypodium vulgare



Jest gatunkiem zimozielonym , którego lekko pofalowane liście dorastają do 15-25 cm , tworząc dość bezładne kępy. Polypodium x mantoniae , to paproć sterylna, ale za to, charakteryzuje się świetnym tempem wzrostu . To jedna z najdynamiczniej rosnących paprotek, wiec szybko formuje spore kępy a w naturze - rozrastając się klaczami - tworzy spore kolonie.

W uprawie preferuje stanowiska mniej kwaśne, bardziej suche i dobrze znosi większą ilość promieni słonecznych.

Nazwę nosi na cześć znanej brytyjskiej kobiety - botanika Irene Manton ( zm.1988r) , która wsławiła się badaniami nad paprociami i algami.







Ta sama paproć w następnym roku uprawy

U mnie w ogrodzie tez od kilku lat.Bardzo ładnie się rozrasta,zimuje bez okrywania.

Paprotka idealna dla niecierpliwych - bardzo szybko tworzy ładne, spore kępy. Niewymagająca: odporna na susze i dość sporą operacje słoneczną. Świetnie sprawdza się na skalniakach i w murkach skalnych, gdzie wystarczy wcisnąć kawałek kłącza.

fot.22.08.2016r, suchy murek o wystawie południowo-zachodniej (po lewej jej bardziej ozdobna odmiana 'Cornubiense')



...

Zasypana spadającymi z drzew liśćmi. Poniżej, jej bardziej ozdobna, koronkowa odmiana 'Cornubiense'

fot.29.10.2016r



polypodium gatunki uprawa

Dzisiejsza fotka.

Polypodium x mantoniae po zdjęciu okrycia zimowego... Nie była zbyt mocno zabezpieczona, bo to żelazna paproć. Przykryłam ją tylko jedną, dość mizerną gałązką świerkową



.

Nowe liście, nowy sezon ...




fot.24.06.2017r, Dolny Śląsk
.

U mnie jak zwykle niezawodna .

Tomek Mr napisał:
Zgadza się, u mnie także. Doskonała, jako zimozielona roślina zadarniająca, bo szybko i bezproblemowo się rozrasta.

Plypodium mantoniae w ostatnich dniach września


fot.27.09.2017r
.

Polypodium x mantoniae trochę zagłuszana przez powojnik bylinowy. .

U mnie, mimo straszliwych upałów i suszy, szalała, jak co rok. Nawet teraz, jesienią, widzę jeszcze kilka rozwijających się pastorałów


fot.,24.10.2018r
.

Polypodium x mantoniae niedawno się wybudziła i rozpoczęła produkcję młodych frondów. Nieco później, niż Polypodium vulgare, ale wcześniej, niz Polypoidium cambricum.


fot.19.06.2019r.
.

W tym roku moje paprotki wystartowały w kratkę. Niektóre są już duże i dorodne, a inne dopiero wypuszczają pierwsze liście. I nie chodzi mi o Polypodium cambricum, które 'wychodzą' bardzo późno, ale o vulgare czy mantoniae.

Polypodium x mantoniae wyjątkowo duża w tym sezonie
.

Paprotka Manton na murku kamiennym o wystawie zachodniej


fot.02.09.2021r.
.

Paprotka Manton bardzo się rozrosła, więc wczesnym latem ja podzielę na kilka części.
teraz szykuje się do zimy, która spędzi pod opadłymi z drzew liśćmi.


fot.11.11.2021r.
.

I moje Polypodium x mantoniae , wypadało by podzielić, bo rozrosła się w dużą kępę.

Tomek Mr napisał:
Ja tez mam dwie duże kępy, chyba trzeba będzie trochę odebrać i przenieść na inne miejsce?
Liście zwinęły się podczas mrozów


fot.20.11.2022r.
.

Polypodium x mantoniae
28.07.2023 r.

Tomaszu, to nie przypadkiem 'Cornubiense'?

Masz rację Poll. Już zamieniam. Pomyliłem fotki.