Bajka..!!

Wiedziałam.. że już wsiąkłaś..

No to kolejne pytanie.. gdzie kupuje się taką glinę..? jeśli to nie tajemnica zawodowa..



edytuję i cofam pytanie wrzuciłam w wyszukiwarkę i już wiem..

Nelu, glina samoutwardzalna to też bardzo wdzięczny materiał, dla mnie zupełnie do tej pory nieznany.
Kupisz ją tak naprawdę w każdym dobrze zaopatrzonym sklepie papierniczym.
Podpowiem tylko z dotychczasowego doświadczenia, po pierwsze primo, używamy do modelowania w/w jak najmniejszej ilości wody /przyznaję się bez bicia, ja ślinię paluchi /, po wtóre dalszą obróbkę, czyli np malowanie, rozpoczynamy dopiero po zakończeniu wszelkich prac z giną, bo ta folera jak tylko dostanie odrobinę wody, zaczyna potwornie brudzić, pozostawiając biały, lepki osad. Zdarzyło mi się robić "glinianą" poprawkę na gotowym już, pomalowanym elemencie , i cała robotę trzeba było robić od nowa

Fajnie, że dzielisz się swoimi doświadczeniami.. po co mamy odkrywać Amerykę..
Jestem wdzięczna za wszelkie wskazówki.

A już się niecierpliwię strasznie i zacznę od tych małych elementów.. piasek zamarznięty, sprawdziłam..

Nelu, gwoli wyjaśnienia, bo wiem, że zdjęcia nie do końca oddają wielkość, ja nie używałam piachu..
To są kamyki różnych gabarytów, począwszy od tych najdrobniejszych, którymi pokryty jest komin i dach /średnica około 1,5-2mm/, przez średnie, które stanowią elewację domu /średnica 4-6mm/, po te największe stanowiące podmurówkę <1cm
Piach jest wręcz niewskazany, brzydko mówiąc zasyfi klej i większe kamyki się po prostu nie przykleją, żeby uniknąć takiej sytuacji, kamyki najpierw lądowały u mnie w durszlaku , a nawet w dwóch /jeden o większych oczkach, drugi z mniejszymi otworami / po to właśnie, żeby się piachu pozbyć

No widzisz.. im dalej w las..

Świetny sposób z durszlakami..

Kasia, aż mnie paluchy zaczynają świerzbić, jak patrzę na Twoje domeczki. Tym daszkiem z szyszek, to mnie rozłożyłaś. Nie wpadłabym na taki pomysł. Żwirek też jeszcze zmrożony i nie mam na czym przyklejać, bo cóś ciężko wybrać się na zakupy przy takiej pogodzie. Mam też taki durszlak "specjalnego przeznaczenia " ale jak się ma akwarium, to sprzęcik tez musi być.

Genialne te domeczki
Ja uwielbiam takie dłubanki więc dla mnie w sam raz

Nelu, wszystkie chwyty dozwolone, żeby sobie życie ułatwić
Inuś, mnie chyba w sobotę zabrakło kilku kamyków, żeby mini studnię skończyć, śrubokrętem ze skalniaka wydłubywałam, to się nazywa parcie na ukończenie roboty..
Powiem szczerze, że jeśli chodzi o zimę, to więcej o niej słyszę w telewizji, niż doświadczam, na Mazowszu póki co niespecjalnie dała znać o sobie, prognozy twierdzą, że jutro ma się to zmienić..
Jagusiu, do tej pory dane mi było zobaczyć tylko piękne poidełko w Twoim wykonaniu, czy gdzieś mogę zobaczyć więcej Twoich prac?
Dziś "na tapetę" poszło palenisko z kociołkiem, niestety troszku za późno zaczęłam dokumentować postępy prac na fotkach, skleroza
Użyłam okrągłego korka z jakiegoś balsamu, ale równie dobrze można gliną obrobić choćby kulkę z aluminiowej folii Żeby "postarzyć" naczynko, czyli celem wykonania w nim nierówności, użyłam starej szczoteczki do zębów..


Nie miałam odpowiedniego łańcuszka, ale w końcu matka potrzebą wynalazków
Użyłam miedzianego drutu, ponieważ jest bardzo plastyczny i bez trudu daje się wyginać.
Nawinęłam rzeczony na ołówek /może być to cokolwiek innego, grubszego, cieńszego, w zależności jakich oczek łańcuszka potrzebujcie/, zdejmujemy spiralkę z ołówka, i przecinamy zwój po zwoju, uzyskując kółeczka, później pozostaje je ze sobą połączyć i łańcuszek gotowy


Zdjęcia wykonane aparatem mojego telefonu pozostawiają wiele do życzenia niestety, musicie mi zatem uwierzyć na słowo, że z bliska elementy wykonane z drutu miedzianego pomalowane farbą akrylową, wyglądają jakby kowal w nich ręce maczał



Ostatecznie palenisko prezentuje się tak



Trójnóg wykonany jest z elektrod służących do spawania /się bierze, co się ma pod ręką w pracy / równie dobrze mogą to być pałeczki do chińszczyzny, albo co Wam tam jeszcze wpadnie do głowy

To co mnie osobiście doprowadza do szewskiej pasji to fakt, że matowa farba pozostaje matową, tylko przy pierwszym malowaniu. Kiedy dany element pomalujemy po raz wtóry, niestety pozostawia już delikatny połysk, oj nie lubię, nie lubię , ale co począć..

Moich prac To za wiele nie ma, żadko udaje mi się wygospodarować trochę czasu (budowa, przeprowadzka, dzieci, praca...) ale pierwszy raz w życiu zrobiłam „postanowienia noworoczne” a najważniejszym jest to żeby zwolnić tempo, odzyskać trochę czasu dla siebie, dzieci i domu. Idąc „za ciosem” od lutego przechodzę na 3/4 etatu i będę miała dodatkowe dni wolne od pracy (jeden lub dwa w tyg) -już się nie mogę doczekać
Wtedy na pewno będę coś robić z gliny i wrzucać do wglądu dla Was

Kasiu to palenisko jest fantastyczne , ciekawa jestem co jeszcze masz w zanadrzu

palenisko . Też jestem ciekawa czym nas jeszcze zaskoczysz.

Jagusiu , ja od jakichś 20 lat obiecuję sobie, że zwolnię, niestety ciągle gonię własny ogon , tyle dobrego, że w pracy mogę sobie co nieco podłubać
Czekamy na Twoje prace
Wiesiu, Inuś, jako że otoczenie domku jest już dość konkretnie "umeblowane", postanowiłam się zabrać za powołanie do życia mieszkańców, wszak pałac już duży, pusty stać nie może
Początkowo planowałam wróżki zakupić, niestety nie znalazłam w necie nic, co by mnie zainteresowało, więc trzeba się było zakasać rękawy i zabrać się do roboty
Początki łatwe nie były, ale ja lubię wyzwania...



Paluchi okazały się zbyt pulchne , żeby pewne elementy wyrobić z gliny, więc wymyśliłam sobie przyrząd
Póki co mocno prowizoryczny, bo nie było dziś w pracy pana spawacza, który mógłby mi kuleczkę przyspawać do jakiejś sztycy, ale grunt, że spełniał swoją rolę, przyrząd znaczy
Takie narzędzia oczywiście są do nabycia, np w sklepach modelarskich, ale potrzebowałam "na już", ciężko mi się uzbraja w cierpliwość..



Udało mi się dojść dziś do takiego etapu, pomalować nie zdążyłam
Zdjęcia nie oddają rzeczywistego uroku, pewnie trzeba by było filmik nagrać, żeby pokazać figurkę w pełnej krasie, na fotce jakaś taka spłaszczona wychodzi /spójrzcie na rączkę na kapeluszu, jakaś taka plaskata jest, w rzeczywistości wcale nie/, w każdym razie ja jestem z siebie bardzo zadowolona, jak na pierwszy raz, uważam, że jest oki
Na podobne figurki natknęłam się gdzieś w internetach, podejrzewam, że osoba, która je tworzyła, postanowiła ułatwić sobie życie, unikając pokazywania twarzy, bo jak wiadomo ta jest najtrudniejsza do wypracowania, z drugiej strony, nadaje to figurkom tajemniczości i mnie się takie bardzo podobają, przyjmijmy wersję, że wróżka zdrzemnęła się nad książką, a że słonko świeciła, nasunęła kapelutek na buźkę

Jest przepiękna
Wiem, że twarze można kupić -koleżanka robi anioły i same popiersia gdzieś kupuje -ale nie wiem za ile ani gdzie. Myślę jednak, że Twój pomysł jest o wiele lepszy, wygląda zabawnie i naturalnie

Kasia....!!

Zaczynam się bawić razem z Tobą.. i już czekam co jeszcze.. co jeszcze..

Coraz bardziej nas zaskakujesz Kasiu duże dla Ciebie

Kasiu a buciorki to już kompletne mistrzostwo Też proszę o c.d.

Z pewną nieśmiałością.. po tym co Kasia pokazała nie jest łatwo.. ale trudno.. moje pierwsze próby
ze styrodurem i gliną.. no z gliny to tylko maleńkie elementy na razie..

Nela

Nelu, gratuluję , pierwsze koty za płoty, czekam więc na kolejne dzieła

Nelu, bardzo proszę bez fałszywej skromności, fantastyczna robota!
I jak się Tobie pracuje z tymi materiałami? Prawda, że jeden i drugi to fajna sprawa?
Widzę fajne farbki w małych tubkach, coś bliżej na ich temat?
Mam nieopodal pracy sklep z zaopatrzeniem dla plastyków, cuda tam są niezwykłe, ale ceny.....
Elf już prawie gotowy, teraz się zabrałam za OBCEGO , jutro powinny być efekty