Lepiężnik (Petasites Mill.) jest byliną z rodziny astrowatych. Typowym gatunkiem jest lepiężnik biały (Petasites albus (L.) Gaertn.), syn. (Petasites officinalis Moench). W Polsce rosną również: lepiężnik różowy (Petasites hybridus (L.) P.G. Gaertn., B. Mey. & Scherb.), syn. (Petasites officinalis Moench); lepiężnik kutnerowaty (Petasites spurius (Retz.) Rchb.); lepiężnik wyłysiały (Petasites kablikianus Tausch ex Bercht.), syn. (Petasites kablikianus Tausch ).
Surowcami zielarskimi są liście i kłącze, świeże lub suszone w temperaturze do 40 ̊C. Surowce zawierają m.in. alkaloidy pirolizydynowe, flawonoidy, śluzy, seskwiterpeny, inulinę, pektyny, olejek eteryczny.
O działaniu korzeni lepiężnika w leczeniu padaczki pisał zielarz J. Biegajski. Stosowanie preparatów z lepiężnika zalecał W. Poprzęcki: z liści: napotnie, rozwalniająco, rozkurczowo, zmiękczająco. W postaci naparu w astmie, zatrzymaniu moczu i innych nieżytach dróg moczowych, braku apetytu, ischiasie i gorączce; z korzeni: napotnie, trawiennie, kojąco, w proszku lub odwarze w padaczce, przy ischiasie, nieżytach dróg oddechowych i zatrzymaniu miesiączkowania. Zewnętrznie odwar na trudno gojące się rany, świeże ziele w okładach do tamowania krwi.
Szwajcarski lekarz A. Vogel pisze, że lepiężnik ma wyjątkową moc uśmierzania bólu głowy, migrenowego, miesiączkowego, zębów a nawet nowotworowego.
O właściwościach lepiężnika różowego piszą w swoich artykułach: Grzegorz Zioło „Lepiężnik różowy w leczeniu astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc” oraz Aleksander Ożarowski „Lepiężnik różowy w leczeniu astmy i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc” – Uwagi uzupełniające do artykułu G. Zioło.
Preparaty sporządzone z lepiężnika hamują uwalnianie serotoniny. Działają spazmolitycznie, żółciopędnie i uspokajająco. W medycynie ludowej lepiężnik był wykorzystywany w leczeniu padaczki, nerwic, kolek, nadciśnienia, bolesnych miesiączek, astmy, uporczywego kaszlu, alergii i bezsenności. Lepiężnik można stosować regularnie przez 2-3 tygodnie. Kuracje można powtarzać co kwartał.
Dostępne są gotowe preparaty z lepiężnika m.in. Tesalin zalecany w leczeniu kataru siennego i Petadolex na poprawę krążenia mózgowego.
Napar: 2 łyżki rozdrobnionego surowca zalać 1 szklanką wrzącej wody; odstawić pod przykryciem na 30 minut, przecedzić. Pić 4 razy dziennie po 50 ml. Napar można używać jako krople do nosa przy katarze siennym i stosować do okładów przy alergicznym zapaleniu spojówek.

I parę wypróbowanych przeze mnie receptur:
Odwar: 1 łyżkę surowca zalać 1 szklanką wody i gotować na wolnym ogniu pod przykryciem przez 15 min. Odstawić do wystygnięcia, przecedzić i stosować tak samo jak napar.
Intrakt: 100 g świeżego rozdrobnionego kłącza zalać 300 ml gorącego alkoholu 40%, odstawić w zamkniętej butelce na 14 dni, przefiltrować. Stosować wykrztuśnie, żółciopędnie, rozkurczowo, przy kolkach, astmie, migrenie i łagodząco objawy alergii w dawce 10 ml. Podczas kuracji przeciwuczuleniowych stosować przez 2 tygodnie 2-3 razy dziennie po 5 ml. W przypadku wystąpienia uczulenia należy przerwać przyjmowanie intraktu.
Syrop: świeże ziele i kłącza przepuścić przez sokowirówkę. Do 100 ml soku dodać 100 ml miodu i 50 ml soku z cytryny oraz 100 ml 40% alkoholu, wymieszać. Stosować 3 razy dziennie po 1 łyżeczce w nieżytach górnych dróg oddechowych.
Ocet: 2 łyżki świeżych rozdrobnionych liści zalać 1 szklanką octu spirytusowego, odstawić w szczelnej butelce na 14 dni, przefiltrować. Stosować do płukania włosów w celu ich wzmocnienia, także po farbowaniu i trwałej ondulacji oraz do pozbycia się tłustego łupieżu. W roztworze z wodą (1 łyżka octu lepiężnikowego na 1 szklankę wody) stosować do płukania jamy ustnej i gardła oraz pochwy i warg sromowych przy owrzodzeniach, opryszczce, obrzękach.
Maść na trudno gojące się rany, oparzenia i owrzodzenia: 10 ml intraktu lepiężnikowego połączyć ze 100 ml maści linomag.