Róża
Kent
Pyrenees, White cover, Sparkler

Róża hodowli L. Pernille Olesen z 1985r.
Krzewiasta, stosowana najczęściej jako okrywowa, w której to roli doskonale się sprawdza, pozostając cały czas kompaktowym krzaczkiem, nie wypuszczającym kolczastych macek we wszystkich kierunkach. Osiąga wielkość mniej więcej 1m x 1m, choć najczęściej jest szersza niż wyższa.
Kwiaty do 8cm średnicy, białe, w kiściach, półpełne, w rozkwicie z widocznymi żółtymi pylnikami. Pachnące jak dzikie róże, niezbyt mocno lecz wyczuwalnie.
Kwitnienie ciągłe przez cały sezon. Róża czyści się sama, praktycznie jest bezobsługowa.
Liście piękne, ciemnozielone, zdrowe.
HMF podaje mrozoodporność jako strefę 4b, wydaje mi się to lekką przesadą, jakkolwiek do kopca zmarzła tylko raz w czasie pamiętnej zimy.

Bardzo miła różyczka, bardziej kopciuszek niż królewna, może dlatego, że jej liczne zalety przyćmiewają urodę, która jednakowoż nie jest w żadnym razie poślednia

Kent kwitła jeszcze pod koniec października.

Czeka ciągle na przesadzenie, wiosną była bardzo szeroka







Jesienią wcale nie chciała przestać kwitnąć więc znowu została na starym miejscu.
październik




grudzień

Róża Kent, inaczej White Cover świetnie spisała się w zeszłym, bardzo suchym sezonie, dwa miesiące bez opadów w maju i czerwcu. Posadzona najdalej od źródła wody, czasem dostała pół wiaderka ekstra i to by było na tyle. Super odmiana na suche stanowiska. Drugi rok w ogrodzie.





i jesiennie

Bardzo lubię tę różę. To jedna z moich najstarszych róż. Ma ponad 10 lat. Widać, że się starzeje. Nie produkuje już tylu pędów. Rośnie wymieszana z różową Haidetraum. Noszę się z zamiarem wymiany jej na nowy egzemplarz, ale oczywiście nie pójdzie na kompostownik, tylko będzie przesadzona w inne miejsce.
Żelazna odmiana. I zdrowa.

White Cover prezentuje się wspaniale w waszych ogrodach. Moja tegoroczna, cieszy fakt , że w ogóle odbiła po pogromie zimowym.