Rosa palustris
Róża błotna
Róża dzika pochodząca ze wschodnich terenów Ameryki Północnej.
Jak sama nazwa świadczy, lubi tereny wilgotne, w naturze porasta brzegi rzek i strumieni, torfowe, często kwaśne, łąki.
Osiąga wysokość do 2 metrów; w sprzyjających okolicznościach nawet trochę więcej.
Liście zdrowe, w zasadzie nie niepokojone przez jakiekolwiek szkodniki. Jesienią pięknie przebarwiają się na rudy kolor.
Rozrasta się przez odrosty korzeniowe, nie wybijają one jednak daleko od rośliny matecznej jak u np. galijek.
Pędy łukowato wygięte, kolczaste.
Kwiaty różowe, pojedyncze, pachnące. Pylniki żółte, dobrze widoczne, chętnie obsiadane przez pszczoły.
Kwitnienie zaczyna się później niż u innych róż, ale za to rozciąga się w czasie aż do jesieni. U mnie nigdy nie ma efektu wow!, może dlatego, że krzew posadzony jest w półcieniu. Tym niemniej, radzi sobie dzielnie i cieszy oko: najpierw kwiatami, potem zmieniającą barwę szatą liści, w końcu czerwonymi, kulistymi owocami.
Prawdopodobnie nadaje się na podkładki, co dałoby nam możliwość uprawy szlachetnych odmian na trudnym podłożu.
Mrozoodporność całkowita.