Kowalik (Sitta europaea)

rząd: wróblowe

ang. Wood Nuthatch
niem. Kleiber
ros. Поползень
fr. Sittelle torchepot

termin obserwacji: cały rok

Najczęściej obserwuję wczesna zimą, kiedy to przylatuje w stadku z sikorami i innymi ptakami. Wyciąga na raz z karmnika kilka ziaren słonecznika i odlatuje, żeby je gdzieś schować pod korą drzewa. Inne ptaki maja przy nim respekt, bo kiedy wlatuje do karmnika, wszystkie się usuwają. Potem widuję całymi rodzinami, parkę dorosłych karmiących pisklęta. Są naszymi wielkimi sprzymierzeńcami, bo zjadają całe mnóstwo owadów.
Zachowanie kowalików jest bardzo specyficzne. One jaki jedyne schodzą po pniu głową w dół. Kowaliki maja tak czepne pazurki, ze sprawnie się poruszają nawet po najgładszych pniach. Lubia rzadkie lasy mieszane i ogrody. Najczęściej gniazdują w dziuplach po dzięciołach. Ale same też potrafią kuć - ich czaszka jest do tego również przygotowana.




Młody




Zimą w karmniku

Stały bywalec w moim ogrodzie ale jakoś nigdy nie miałam okazji zrobić mu zdjątko, aż do wczoraj

W Puszczy Bialej

Dzisiejszy w parku

Dziś w moim ogrodzie

Kowalik w parku
[/i]

Arboretum w Wojsławicach.

fot.04.09.2020

Dzisiejszy kowalik

Dzisiejszym rankiem, zbierając ślimaki, usłyszałam nad głową intensywne stukanie. Myślałam, że to dzięcioł, ale nie, na budce lęgowej, głową w dół, siedział kowalik i wystukiwał coś w górnej części otworu... Stukał mocno, szybko i zupełnie nie przejmował się moją obecnością.



Nie wiem co go skłoniło do tak intensywnej pracy, ale jak mu tak dalej pójdzie, to budkę rozwali

Już wiem, co ten mój kowalik robił. W książce o ptakach wyczytałam, że gdy kowalik zasiedla budkę lęgową, pani kowalikowa zmniejsza otwór wlotowy tak, aby z trudem sama mogła się przecisnąć. Robi to za pomocą gliny zmieszanej ze śliną. I od tego roku już żaden ptak tej budki nie zasiedli, zmniejszyło otwór na maksa





Przepraszam za jakość zdjęć, ale mam tylko głupola, a tutaj przydałby się aparat z teleobiektywem, bo budka zawieszona jest na wysokości ok. 5metrów.

Z okolic Stawów Milickich:

Od dłuższego czasu nie widziałam kowalika w moim ogrodzie, a dziś nawijał wte i wewte

Kiedyś... by nie rzec, że całkiem niedawno... powiedziałabym: O! Jaki ładny ptaszek! Ale nauki Miłki nie idą w las... więc z zachwytem: rzekłam: O! Kowalik!

Kowalik spotkany na Przełęczy Sosnów (655 m) w Pieninach... zdjęcia z 13.11.2021



Ludzi na przełęczy było całe mnóstwo, siedzących, wchodzących, schodzących, bo to ostatni przystanek tuż przed ewentualnie pierwszy tuż po Sokolicy... a kowalik dokładnie pośrodku tego całego rozgardiaszu spokojnie sobie podskakiwał w poszukiwaniu rzeczy go interesujących

Niespodziewanie zawładnął budką powieszoną dla sikorek i cała sosna łącznie z karmnikiem jest jego. Zaczął zaklejać otwór od góry czyli zrobił tylko nadproże pod daszkiem, ciekawe kiedy zacznie zaklejać sam otwór. Widuję tylko samca i choć nie jest zbyt płochliwy jeszcze nie zrobiłam mu fotki.

Młody kowalik:

Kowaliki na Stawach Milickich