> Ilustrowany wykaz roślin cebulowych i bulwiastych


Jedne z najwcześniej kwitnących wiosennych roślin. Kwitną najczęściej w marcu lub kwietniu. Są też odmiany kwitnące latem.
Cebulice, to rodzaj należący do rodziny szparagowatych. Wcześniej były częścią rodziny liliowatych. Wyróżnia się około 80 gatunków cebulic. Ich naturalnymi siedliskami są: Europa, Azja oraz południowa Afryka.
Już starożytni Grecy i Rzymianie doceniali jej właściwości lecznicze. Surowcem leczniczym, a zarazem trucizną są głównie cebule dwóch odmian cebulicy morskiej. Czerwona odmiana jest stosowana np. do trucia gryzoni, natomiast biała odmiana cebulicy morskiej jest uważana za oficjalny surowiec leczniczy.
Jako ciekawostkę mogę podać (choć nie ma jej jeszcze w naszej bazie), że Cebulica Peruwiańska pochodzi z terenów południowo-zachodniej Europy i północnej Afryki, a swoją nazwę zawdzięcza temu, że kiedy Karol Linneusz w 1753 roku opisywał gatunki powiedziano mu, że przybyła z Peru. Ona tymczasem została przywieziona z Hiszpanii na statku, który nazywał się „Peru”.

Uprawa
Cebulki sadzimy późnym latem – wczesną jesienią niezbyt głęboko – 5–10 cm wystarczy. Odstęp pomiędzy poszczególnymi cebulkami nie powinien być mniejszy niż 5–10 cm. Mogą rosnąć pod drzewami, ponieważ mają tak wczesny okres wegetacji, że mają tam dostateczną ilość słońca. Późniejsze zacienienie sprzyja dłuższej obecności liści, a co z atym idzie - dłuższa wegetacja to bardziej dorodne cebulki. Można je też uprawiać na trawnikach, ponieważ praktycznie zanikają przed pierwszymi podstrzyżynami trawnika. W miejscach słonecznych należy pamiętać jednak o ich podlewaniu w okresie wegetacji.
Cebulice można uprawiać prawie w każdej glebie ogrodowej, nie tolerują tylko gleb zbyt ciężkich. Optymalna będzie gleba przepuszczalna, obojętna lub z lekko zasadowym odczynem.
Przed sadzeniem cebulki zaprawiamy środkiem przeciwgrzybiczym na sucho lub mokro.
Raz na parę lat, wykopujemy kępę i rozsadzamy zbyt zagęszczone cebulki.

Nawożenie
Cebulice warto choć raz nawieźć tzw. „nawozem do pomidorów” lub nawozami jesiennymi, czyli takimi z przewagą fosforu (P) i potasu (K), a małą zawartością azotu (N mniej niż 10%), w dawce około 10 dag/m². Najlepiej jest to jednak zrobić dwukrotnie. Raz przed kwitnieniem, a drugi raz po jego zakończeniu. Przy nawożeniu naturalnym nawozimy rozcieńczoną gnojówką, przysypujemy kompostem.



Wykaz cebulic

Tekst nad zdjęciem jest przekierowaniem do poszczególnych gatunków lub odmian cebulic.

Cebulica syberyjska 'Alba'
Scilla siberica 'Alba'
ang. Siberian squill

Wysokość: 15 cm
Kwiaty: białe.
Kwitnienie: III–IV.
Liście: kilka zielonych.
Stanowisko: słoneczne, półcieniste. Najlepiej rośnie na glebie lekkiej.
Mrozodporność: pełna
Rozmnażanie: z cebulek potomnych we wrześniu.
Uwagi:
Jedna z wcześniej kwitnących w ogrodzie roślin cebulowych. Można ją sadzić pod drzewami, bo w czasie gdy rośnie ma tam dostateczną ilość słońca. Po przekwitnieniu dość wcześnie zamiera.

Cebulica syberyjska w naturze występuje we wschodniej części Europy, na Kaukazie i w zachodniej Azji. Wbrew nazwie nie występuje na Syberii. Można powiedzieć, że nazwa raczej podkreśla jej mrozoodporność, niż rejon występowania.
Podstawowa forma ma niebieskie kwiaty, rzadziej spotyka się formę 'Alba'. Identyfikacja do jakiej formy cebulicy syberyjskiej należy cebulka jest prosta - cebulki kwitnące na niebiesko mają purpurowe łuski, te kwitnące na biało mają łuski jasne.
Roślina kwitnie w końcu marca i na początku kwietnia, świetnie sprawdza się jako nasadzenie pod drzewami. Cebulica syberyjska osiąga wysokość 10-15 cm, dość szybko się rozrasta przez cebulki przybyszowe. Cebulki sadzi się na głębokość około 8 cm i jeżeli nie planujemy żadnych cebulowych wykopków to w odstępach liczących około 10 do 20 cm. W optymalnych warunkach (ogrody naturalistyczne) cebulice nieźle się rozsiewają.

> Ilustrowany wykaz cebulic

Cebulica syberyjska
Scilla siberica
ang. Siberian squill

Wysokość: 15 cm
Kwiaty: niebieskie.
Kwitnienie: III–IV.
Liście: kilka zielonych.
Stanowisko: słoneczne, półcieniste. Najlepiej rośnie na glebie lekkiej.
Mrozodporność: pełna
Rozmnażanie: z cebulek potomnych we wrześniu.
Uwagi:
Jedna z wcześniej kwitnących w ogrodzie roślin cebulowych. Można ją sadzić pod drzewami, bo w czasie gdy rośnie ma tam dostateczną ilość słońca. Po przekwitnieniu dość wcześnie zamiera.

Cebulica syberyjska w naturze występuje we wschodniej części Europy, na Kaukazie i w zachodniej Azji. Wbrew nazwie nie występuje na Syberii. Można powiedzieć, że nazwa raczej podkreśla jej mrozoodporność, niż rejon występowania.
Podstawowa forma ma niebieskie kwiaty, rzadziej spotyka się formę 'Alba'. Identyfikacja do jakiej formy cebulicy syberyjskiej należy cebulka jest prosta - cebulki kwitnące na niebiesko mają purpurowe łuski, te kwitnące na biało mają łuski jasne.
Roślina kwitnie w końcu marca i na początku kwietnia, świetnie sprawdza się jako nasadzenie pod drzewami. Cebulica syberyjska osiąga wysokość 10-15 cm, dość szybko się rozrasta przez cebulki przybyszowe. Cebulki sadzi się na głębokość około 8 cm i jeżeli nie planujemy żadnych cebulowych wykopków to w odstępach liczących około 10 do 20 cm. W optymalnych warunkach (ogrody naturalistyczne) cebulice nieźle się rozsiewają.

> Ilustrowany wykaz cebulic

Cebulica Tubergena syn. Cebulica Miszczenki
Scilla tubergeniana, syn. Scilla mischtschenkoana
ang. Tubergen Squill

Wysokość: 15 cm
Kwiaty: jasno-liliowe z niebieskim paskiem.
Kwitnienie: III–IV.
Liście: kilka (2 do 4) zielonych.
Stanowisko: słoneczne, półcieniste. Najlepiej rośnie na glebie lekkiej.
Mrozodporność: pełna
Rozmnażanie: z cebulek potomnych we wrześniu.
Uwagi:
Jedna z wcześniej kwitnących w ogrodzie roślin cebulowych. Można ją sadzić pod drzewami, bo w czasie gdy rośnie ma tam dostateczną ilość słońca. Po przekwitnieniu dość wcześnie zamiera. Wszystkie cebulice nadają się również do nasadzeń na trawnikach. Zanikają praktycznie przed pierwszym koszeniem trawnika. Nie trzeba się z tym wstrzymywać jak na przykład przy krokusach – prawie do czerwaca.

Cebulica Tubergena w naturze występuje na wschodnim Kaukazie i na północy Iranu.

> Ilustrowany wykaz cebulic

Cebulica dwulistna
Scilla bifolia
ang. Alpine Squill

Wysokość: 10–25 cm
Kwiaty: niebieskie.
Kwitnienie: III–IV.
Liście: dwa.
Stanowisko: słoneczne, półcieniste. Najlepiej rośnie na glebie lekkiej.
Mrozodporność: pełna
Rozmnażanie: z cebulek potomnych we wrześniu.
Uwagi:
Jedna z wcześniej kwitnących w ogrodzie roślin cebulowych. Można ją sadzić pod drzewami, bo w czasie gdy rośnie ma tam dostateczną ilość słońca. Po przekwitnieniu dość wcześnie zamiera.

Naturalnie występuje w Europie Środkowej, Południowej, Azji Mniejszej, na Kaukazie. W Europie, na stanowiskach naturalnych występuje po południowej stronie Karpat.

> Ilustrowany wykaz cebulic

Cebulica syberyjska w marcu



i w kwietniu.

Cebulica Syberyjska

Madziu, czy te pracowite pszczółki ustawiłaś, by cebulice zawiązały nasionka ?

Moje cebulice syberyjskie powoli zaczynają otwierać kwiaty. Od kilku dni obserwowałam ich pąki, ale bardzo zimne noce spowolniły kwitnienie.

Scilla siberica na słonecznym stanowisku (latem półcieniste, obficie podlewane)





.

Moja cebulica syberyjska - Scilla siberica też już powoli rozwija kwiatuszki.
Tę kępkę musiałam przesadzić bo rosła obok przesadzanej róży



a tu całe poletko cebulicy gdzie będę musiała przesiewać cebulki jak przyjdzie mi likwidować całą rabatę



Natomiast Cebulica Tubergena-cebulica Miszczenki Scilla mischtschenkoana jest w pełnym rozkwicie



tu za cebulicą powoli startuje hiacynt - Hyacinthus orientalis 'White Festival'

Zakwitła

Cebulica dwulistna
Scilla bifolia





i taka też

Cebulica Tubergena
Scilla tubergeniana

W moim ogródeczku zakwitła pierwsza

Cebulica syberyjska (Scilla siberica)





Cebulica Tubergena cebulica Miszczenki (scilla mischtschenkoana)



Cebulica Tubergena cebulica Miszczenki (scilla mischtschenkoana) powoli kończyło, na dzień dzisiejszy już wygląda brzydko, jej miejsce zajmuje Hyacinthus orientalis 'White Festival'



Cebulica dwulistna Blue (Scilla bifolia)

Cebulica syberyjska​ 'Alba' (Scilla siberica)

No to teraz moja syberyjska biała! ( niebieska się załapała i kokorycz!)

i moja

Dorotko, ta pierwsza to śliczniasta puszkinia .

Gosia, ależ oczywiście, gapa ze mnie

Jak mnie pamiec nie myli to Scilla peruviana termometr najnizsza temp. w zimie -8°C wskazywał





Pozdrawiam Markus

Cebulica syberyjska

Cebulica syberyjska jeszcze czekam na białą