Oczar (Hamamelis)




ang.Witch Hazel

Oczary, to niewielkie drzewa, lub krzewy zaliczane do kilku gatunków i tworzące wspólny rodzaj w obrębie rodziny oczarowatych (Hamamelidaceae). Na stanowiskach naturalnych spotykane są w Azji i Ameryce Północnej, skąd przywędrowały do naszych ogrodów.
Na pierwszy rzut okiem można je pomylić z leszczynami, gdyż są podobnie ulistnione. Najpiękniej wyglądają jesienią, gdy ich liście wybarwiają się - w zależności od gatunku - na żółty, lu czerwony kolor. Kwiaty sa dośc niepozorne, ale mają zaskakujący termin kwitnienia, który przypada na późną jesień, zimę, lub wczesna wiosnę. Składają się one z czterech płatków korony o długości około 2 cm a owcem jest twarda torebka, która pęka i wyrzuca dojrzałe nasiona.



Najczęściej uprawianymi gatunkami oczarów są: oczar pośredni (Hamamelis ×intermedia),oczar wirginijski (Hamamelis virginiana)i oczar omszony (Hamamelis mollis) .W ogrodach spotykamy tez sporo odmian hodowlanych, które różnią się kolorem liści, kwiatów i terminami kwitnienia. Do najbardziej znanych należą oczary pośrednie 'Jelena', 'Diane', 'Fireckracker' i 'Pallida'.

Wprowadzając oczary do ogrodu, powinniśmy zapewnić im stanowisko słoneczne, lub półcieniste o stale lekko wilgotnej glebie. Odczyn gleby nie jest az tak strasznie wazny, choc najlepiej gdyby był neutralny, lub lekko kwaśny. Trzeba też pamiętać, iz nie są roślinami, które szybko przyrastają - zazwyczaj potrzebują kilku lat na dobre zadomowienie sie w ogrodzie .Młode oczary mogą nawet przemarzać, warto więc zapewnić im osłonięte stanowisko a nawet lekko zabezpieczyć przed zimowymi mrozami.


Zapraszam do prezentacji Waszych oczarów
.

Oczar pośredni 'Firecracker'
Hamamelis x intermedia 'Firecracker'

ang.Firecracker Witch Hazel Trees

Energiczne rosnąca odmiana oczaru pośredniego, o wyprostowanym, wazowym pokroju (gałęzie nie rosną wprost do góry a rozchylają się od pnia na zewnątrz). Przez fachowców (ja nim niestety, nie jestem), uważana za jedną z najlepszych odmian tego gatunku. Dość pospolite zielone liście, nieco podobne do liści leszczyny, jesienią nagle nabierają wspaniałych barw utrzymanych w żółto - czerwonej tonacji. Pod koniec zimy pokrywa się masą niedużych, nitkowatych kwiatów, których pomarańczowo- czerwona barwa nie daje się nie zauważyć, zwłaszcza, ze kwiaty są lekko pachnące. Na początku kwitnienia kwiaty są ciemniejsze, bardziej czerwone a z upływem czasu stają sie bardziej miedziane/pomarańczowe.

Sprzeczne są nieco informacje dotyczące rozmiarów tego oczaru . Można spotkać stwierdzenia, ze po 20 latach dorasta do 2,5, 3, a nawet 4 metrów. Zapewne, zależne jest to w sporym stopniu od warunków uprawy.

Wymaga stanowiska od słonecznego do półcienistego, gleby zasobnej i stale wilgotnej.Polecany jest do uprawy w strefach od 5a do 9b, ale młode egzemplarze warto choć pierwszego roku zabezpieczyć na zimę - grubo wyściółkować ziemię korą a w razie ewentualnych dużych mrozów ochronić też koronę. W późniejszych latach nie jest to już konieczne.

Oczar pośredni "Jelena"
Hamamelis intermedia

Rozłożysty, asymetryczny. Kwitnie zimą (luty), tworząc na nagich gałązkach skupiska frędzelkowatych pomarańczowo-miedzianych kwiatów. Kwiaty wytrzymują spadki temperatur do -5C. Kwitnienie obfite.
Jesienią liście przebarwiają się na czerwono i pomarańczowo.

Preferuje stanowiska zaciszne, osłonięte od wiatru. Podłoże żyzne, próchnicze, przepuszczalne, lekko wilgotne o odczynie od lekko kwaśnego do obojętnego. Dobrze rośnie pod koronami wysokich drzew (u mnie ma stanowisko pod starą jabłonią). Nie lubi przesadzania.

Kwiaty w połowie stycznia







W lutym

Przyszła odwilż



I wiosna (marzec)







Kwiecień



No i jesień. W 2016 liście wybarwiły się na złoto, ale w ubiegłych latach potrafiły być mocno bordowe.

Zuzanno, piękne zdjęcia oczarów Może zachęcą do ich szerszej uprawy, bo raczej nie są zbyt popularnymi drzewami?

Chyba najbardziej popularny oczar uprawiany w Polsce to

oczar wirginijski
Hamamelis virginiana

ang.American witch-hazel

Oczar wirginjski jest sporym krzewem (lub niedużym drzewem) dorastającym do około 3-4 m wysokości, który przywędrował do naszych ogrodów ze stref umiarkowanych Ameryki Północnej. W Stanach Zjednoczonych ( w tym i Wirginii) i Kanadzie, dorasta do nieco większych rozmiarów, bo 6 a nawet 10 metrów wysokości. Długo utrzymujące się na drzewie, odwrotnie jajowate liście przypominają liście leszczyny, ale jesienią - gdy inne drzewa już zazwyczaj je straciły - przebarwiają się na pięknie nasycone, żółte kolory.

Obszar naturalnego występowania oczaru wirginijskiego


źródło: Wikipedia

W październiku oczar wirginijski przypomina żółtą pochodnię, bo dodatkowo, w dużej ilości, pojawiają się na gałęziach żółte, nitkowate kwiaty. Ich płatki mają długość 1-2 cm i lekko, przyjemnie pachną . Owocem jest twarda, zdrewniała torebka o średnicy 1-1,5 cm, w której wnętrzu znajdują się czarne, błyszczące nasiona. Dojrzewanie nasion jest długie i są gotowe do wysiewu dopiero rok po zapyleniu - wtedy torebka pęka i wyrzuca z rozmachem nasiona na odległość nawet 10 metrów.

Twarda, zdrewniała torebka (nasiennik) - zamknięta i po uwolnieniu nasion





Termin kwitnienia, czyli październik, ewentualnie listopad, jest naprostszą z cech, po której można poznać, iż mamy do czynienia z oczarem wirginijskim. Inne oczary kwitną bowiem w terminie zimowym.

Od dawna znane są właściwości lecznicze tego gatunku oczaru - już dawni mieszkańcy Ameryki, Indianie produkowali ekstrakt oczaru wirginijskiego przez gotowanie łodyg krzewu, który był używany w leczeniu obrzęków, stanów zapalnych a nawet nowotworów. Pierwsi osadnicy nauczyli się stosowania tego środka od tubylców i jest on popularny do dziś w medycynie naturalnej nie tylko w USA. Badania naukowe potwierdziły to, o czym wiedzieli Indianie - tanina zawarta w oczarze wirginjskim wykazuje aktywne działanie na komórki rakowe jelita grubego.

Z ciekawostek można dodać, iż rozwidlone gałązki oczaru wirginijskiego są wykorzystywane przez radiestetów przy poszukiwaniu podziemnych źródeł wody, czyli jako pręty radiestezyjne.

Oczar wirginijski jest w uprawie dość wdzięczny i nie wymaga niemal żadnych zabiegów. Należy mu wybrać stanowisko słoneczne, lub półcieniste, o lekko kwaśnej, lub obojętnej glebie. Powinna ona być dość zasobna i zawsze lekko wilgotna, gdyż jest on wrażliwy na susze. Odporny jest na nasze zimowe temperatury i nie trzeba go zabezpieczać, chyba, że młode rośliny z jesiennego nasadzenia.

Swojego oczara nigdy nie cięłam, sam ma tendencje do tworzenia wazowego pokroju. Dość długo stał w miejscu i nic nie przyrastał, do tego stopnia, że po 3 roku uprawy zamierzałam się go pozbyć. W czwartym sezonie ruszył z kopyta i teraz w końcu zaczyna wyglądać , jak trzeba. Obecnie ma około 2 metrów wysokości i podobną rozpiętość korony.

zdjęcia z 07.10.2016r, 6-letni, kwitnący oczar wirginijski na słonecznym stanowisku







Kwiaty o nitkowatych, 1-2 cm długości płatkach, zebrane są w pęczki



...

Podoba mi się ta żółtość jesienna.
U mnie na razie mikry bardzo. Kwitnie w połowie października

zuzanna2418 napisał:
Jelena rośnie w moim ogrodzie od 3 lat. Faktycznie, wyjątkowo pięknie przebarwia się na czerwonopomarańczowe barwy.



Rzadko które drzewo, czy krzew tak spektakularnie wygląda jesienią...no, może trzmielina oskrzydlona, ale ona bardzo szybko traci u mnie liście.



Niestety, dwa z moich oczarów pośrednich - Jelena i Diane, zmuszona byłam przesadzić w ubiegłym roku, gdyż musiał być w tym miejscu robiony przekop pod rury z wodą. W tym sezonie bardzo marnie wyglądały, ale mam nadzieje, że przeżyją.
.

Jesien jesieni nierówna

Tak przebarwił się dwa lata temu



A teraz wygląda tak

Zuzanno, ma młode torebeczki z nasionami?

Polu, torebeczek chyba nie, jedynie pączki kwiatowe.

Mój jeszcze mały, ale oko cieszy

Iwona, to oczar wirginijski? Bo widze, że gdy kwitnie, ma jeszcze liście, czyli zdjęcia z jesieni?

Polla to raczej pośredni, znajdę później zawieszkę, to się upewnię i dam znać, zdjęcia kwitnące z lutego, z liśćmi z jesieni rzecz jasna

Jesli kwiaty z lutego, to tak, nie wirginijski.

wstawiam post po raz trzeci jak znów wywali idę się przewietrzyć

Mam w ogrodzie 2 szt. oczaru wirginijskiego, rosną na różnym podłożu (ziemia przywieziona i ziemia zastana) ten rosnący na ziemi słabszej V klasy ma spore przyrosty pomimo zeszłorocznej suszy w ogrodzie (moja choroba) miał wody tyle co z nieba spadło, drugi rośnie w ziemi ,,niby'' ogrodowej która okazała się szarą gliną rośnie wolniej a i przyrosty ma o połowę mniejsze od swojego brata. Jaki z tego wniosek oczar wirginijski zdecydowanie lubi ziemię luźną,nie za mokrą,i oczywiście dużo słońca, a sekator możemy trzymać w kieszeni .
oczar w grudniu

kwitnienie oczaru wirginijskiego w sezonie 2015

Po co on kwitnie razem z tymi brzydkimi liśćmi ?

Oczar japoński 'Pendula'.

Kwitnie luty ,marzec niepozornymi żółtymi kwiatami.
Według mnie rośnie dość wolno.Nigdy nie cięty ma jakieś 6-7lat.Zdjęcia z 2015 r



jesień

Małgosiu, aż zerknęłam na rozmiar zdjecia

Ciekawy, choć faktycznie, jak na 6-letnie drzewko jednak nieduży, ale według tego, co piszą sprzedawcy, to niezbyt duży oczar i dośc wolno rosnący. Czy kwitł u Ciebie?

Tak kwitnie od jakiś 4 lat,nawet zawiązał nasiona. Na pierwszym zdjęciu są kwiaty ale niezbyt widoczne
Zdjęcie jest z 2015r,teraz jest trochę większy.
Mam inne zdjęcia ale one nie chcą się zmniejszyć, pisze że naruszone zostały prawa użytkowania ....cokolwiek to oznacza
i za nic nie zmniejszy .