Mitchella
Mitchella

ang. partridge berry, running fox , squaw berry, two-eyed berry

Mitchella jest rodzajem roślin należącym do rodziny marzanowate (Rubiaceae). Dotychczas odkryto dwa gatunki roślin zaliczanych do tego rodzaju : pierwszy - Mitchella repens, na stanowiskach naturalnych spotykany jest na niemal całym terenie Ameryki Północnej (od wschodnich kranców Kanady, bo Gwatemalę) , zaś Mitchella undulata w Azji - Chinach, Tajwanie, Korei i na wyspach japońskich. Porasta tam cieniste i dość wilgotne stanowiska - zarośla, sosnowe lasy. Tworzy tam pełzającą powoli darń, złożoną z malutkich, zimozielonych listków.

Nazwa rodzaju Mitchella została nadana przez Karola Linneusza, który pierwszy ją opisał, na cześć jego przyjaciela - Johna Mitchella (1711-1768), angielskiego lekarza mieszkającego przez jakiś czas w Ameryce. Współpracował on z Linneuszem, przekazując mu informacje na temat amerykańskich roślin.

Ilustracja przedstawiajaca Mitchella repens z 'Illustrated Flora of the Northern States and Canada' autorzy N.L. Britton & A. Brown (1913)


źródło: Wikipedia

W Ameryce, mitchella jest doskonale znana w medycynie ludowej i od wieków wykorzystywana przez dawnych mieszkańców tych ziem - Indian. W leczeniu wykorzystywali zarówno części zielone rośliny, jak i owoce - czerwone jagody. mają one podobno smak nieco zbliżony do owoców żurawiny. W języku Indian Mohawk, jej nazwa brzmiała 'Noon kie oo nah yeah' i do dziś jest używana w świecie medycznym.

.

Gatunek pochodzący ze stref umiarkowanych Ameryki Północnej

Mitchella płożąca
Mitchella repens

Nizutka, o wysokości do 10 cm ( w porywach!) roślina, która tworzy swoimi płożącymi pędami zimozielony dywan. Jej okrągłe, malutkie listki są ciemnozielone, błyszczące z jaśniejszymi nieco nerwami i mają długośc ok. 1-1,5 cm. Umieszczone są w pewnych odstępach po dwa, parami naprzeciwlegle na ciemniejszej bordowozielonej łodydze. Łodyzki nie sa zbyt długie, bo 30-to centymetrowe, ale ładnie się rozkrzewiają na boki, co pozwala mitchelli przyrastać w różnych kierunkach. Z węzła, gdzie spotykają się liście, wyrastają 4-płatkowe, białe kwiaty o długim kielichu, także po dwa. Owocem są czerwone jagody, jadalne, podobne w wyglądzie i smaku do żurawiny. Mają one zastosowanie w leczeniu infekcji przewodu moczowego. Mitchella nie jest rośliną ekspansywną.

Jej uprawa w ogrodzie nie jest trudna, należy tylko pamiętać, iż jako roślinie poszycia leśnego, musimy zapewnić mitchelli stanowisko półcieniste o lekko kwaśnej glebie zasobnej w próchnicę. Powinno byc ono stale lekko wilgotne. Musimy też pamiętać, iż jest to roślina zimozielona, czyli potrzebująca wody i światła cały sezon, choć oczywiście nie w takiej samej ilości.Podobnie, jak to bywa np z różanecznikami, podczas zimy, reaguje na mrozy i zamarzniętą ziemię lekkim zwinięciem liści. Polecana jest do uprawy od strefy 3, więc całkowicie odporna na nasze zimy. Nie poleca się okrywania opadłymi liśćmi, które mogą powodować zagniwanie rośliny, jeśli już, to należałoby użyć przewiewnego stroiszu iglastego.

Świetnie nadaje się do zadarniania niezbyt rozległych powierzchni o charakterze naturalistycznym, oraz na ocienione strony skalniaków, urwisk ziemnych i kamiennych w pobliżu oczek wodnych.

Mitchella płożąca 09.11.2016r



fot.29.12.2016r




.

Mitchella płożąca spędziła zimę zupełnie przypadkowo nakryta gałązką iglastą, która zsuneła się z rosnącej obok paproci. Jest w doskonałym stanie, nie widzę żadnych uszkodzeń po zimie.

Mitchella repens rośnie u mnie na półcienistym, utrzymywanym w stałej wilgotności, stanowisku.





Przy okazji robienia zdjęć, przyjrzałam sie jej malutkim listkom ... Nerw główny jest nieco wybielony a nerwy boczne wypukłe, jakby wykute w metalu. Matka Natura jest niesamowita w wyposażaniu w ujmujące cechy nawet takich drobnych drobinek !





.

Rośnie u mnie drugi sezon.Przyrosła niewiele, ale pojawiły się pąki kwiatowe... malutkie, ale cieszą




.

Tomaszu, moja mitchella, choć pięknie rośnie, nie pokazała pąków i nie kwitnie. Może dałam jej zbyt ciemne stanowisko?

Mitchella płoźąca (Mitchella repens) w lipcu






fot.03.07.2017r
.

Moja Mitchella płoząca sporo podrosła w tym sezonie, ale albo nie kwitła, albo przeoczyłam kwitnienie

Zdj.dziś 24.09.2017

A jednak kwitła zdjęcie znalazłam w archiwum mojego M

Zdj.21.06.2017

Basiu, owocka nie zawiązała?
Latem podzieliłam moją mitchellę-zrobiłam dwie sadzonki, które wysadziłam na Sławojkowie, czyli na jaśniejszym miejscu, niż ma roslina mateczna. Ciekawa jestem, czy zakwitną.

Owoców niestety nie znalazłam kwitła słabiutko, pójdę w Twoje ślady i wiosną część roślinki przeniosę w bardziej słoneczne miejsce

Mitchella repens zimuje bez przykrycia, ale jest w doskonałym stanie. To roślina mateczna, do sadzonek nie zaglądałam




fot.09.02.2018r
.

12.05. zauważyłam pączki kwiatowe na mitchelli ... Czy rozkwitła, nie wiem, bo pada i pada






fot.12.05.2015
.

Z ciekawości poszłam spojrzeć na swoją
Takiego zapączkowania, to ja jeszcze nie widziałam

Zdj.18.05.2018

No Basiu Ale widok!

Może w tym sezonie zaowocuje Tak pięknie kwitnie
a co słychać u Twojej Polu

Zdj.dziś 03.06.2016

Basiu, ostatnio zaglądałam do niej w dniu nawałnicy, tuż przed nią. Wtedy mitchella była pokryta malutkimi kwiatami. Co dalej się dzieje, to przyznam, ze nie wiem.

Kwiaty mitchelli zostały chyba zbite przez gradobicie, bo ani jednego owocka nie zobaczyłam. Podzieliłam ją więc na kilka kawałków i posadziłam na różnych stanowiskach np wciskając między kamienie. Następne sadzonki posadzę w sporo jaśniejszych miejscach.


fot.28.08.2018r.

U mnie kwitła obficie, ale owocków zaledwie kilkanaście może jednak ma zbyt cieniście...
ależ, błyszczące są owoce


Zdj.dziś 26.09.2018

Moja Mitchella miała niewiele kwiatów, owoców nie widzę




fot.15.06.2019r.
.

Moja Mitchella repens na stanowisku ocienionym pokazała tylko kilka kwiatuszków w tym sezonie

fot.29.06.2020


Oddzieliłam sadzonkę i zeszłej wiosny przeniosłam na widne miejsce. Powoli przyrasta, ale zdaje się nie zakwitnie.

Mitchella bez przykrycia. W pierwszych dwóch latach podczas największych mrozów narzucałam czasem jakąś gałąź, ale teraz, gdy kłącza weszły pod kamienie i korzenie, nie zabezpieczam ich.




fot.05.01.2022r.
.