> Ilustrowany alfabetyczny spis gatunków, serii i odmian pierwiosnków


Pierwiosnek bezłodygowy, zwyczajny, syn. pierwiosnka bezłodygowa, zwyczajna
Primula vulgaris, syn. P. acaulis
ang. primrose

Wysokość:: 10–20 cm. Charakterystyczny jest brak łodygi.
Kwiaty: uprawiane w ogrodach są wielokolorowe. Kwiaty wyrastają na długich szypułkach. Oprócz odmian pojedynczych jest wiele odmian o kwiatach pełnych.
Kwitnienie: IV–V.
Uprawa: stanowisko półcieniste; próchnicza, wilgotna, lekka gleba z dodatkiem gliny o odczynie obojętnym do lekko kwaśnego. Na glebach bardzo ciężkich dobrze jest zastosować drenaż, bo inaczej roślinki mogą zimą wygnić.
Mrozoodporność: w zasadzie dobra jeśli gleba jest przepuszczalna. Można okryć na zimę stroiszem.
Rozmnażanie: co kilka lat przez podział rozrośniętych kęp najlepiej zaraz po kwitnieniu lub pod koniec lata.

Występuje w stanie dzikim od zach. i płd. Europy po Norwegię, w płn. Afryce, na Krymie i w Azji Mniejszej.
W Polsce w stanie dzikim uznany za wymarły ale podejmuje się próby ponownego zasiedlenia (Lubelszczyzna). Czysty gatunek kwitnie na zielono-żółto. Spotyka się jednak również formy różowe, ktore uważane są za mutację genetyczną.

W ogrodach oprócz typowego gatunku znajdują się także mieszańce z pierwiosnkiem lekarskim (P ×brevistyla), p. wyniosłym (P. ×digenea) i p. gruzińskim. Uprawiany w ogrodach często przejściowo dziczeje.

Występują trzy podgatunki pierwiosnka bezłodygowego:
• Primula vulgaris subsp. vulgaris (wsch. i płd. Europa) – jasno-żółte kwiaty.
• Primula vulgaris subsp. balearica (Baleary) – kwiaty białe, długie ogonki liściowe.
• Primula vulgaris subsp. sibthorpii (Bałkany, płd.-zach. Azja) – kwiaty różowe, czerwone lub purpurowe.

Kiedy dokładnie pierwiosnki z łąk trafiły do ogrodów, tego nie wiadomo. Wiadomo jednak, że pierwszy kolorowy pierwiosnek pojawił się gdzieś w połowie XVII wieku. W epoce wiktoriańskiej (XIX i początek XX w.) uprawa i selekcja odmian kolorowych pierwiosnka bezłodygowego stała się w Europie (a zwłaszcza w Anglii) bardzo modna i popularna. Wyselekcjonowano i wyhodowano wówczas wiele odmian pierwiosnków bezłodygowych, którym nadano nazwy.

Współcześnie, odmiany pierwiosnków bezłodygowych (zarówno o pojedynczych jak i pełnych kwiatach) często określane są mianem „wiktoriańskich”.

Wysoko ceniona jest odmiana „Gigha White”, która ma kwiaty w środku żółte, z białym obrzeżem.

Termin Polyanthus lub P. Polyantha, zwykle odnosi się do różnych wielokolorowych, mających wysokie łodygi, linii hybryd P. vulgaris x P. veris.
Są to byliny, jednak ich żywot często jest krótki i zazwyczaj są hodowane jako rośliny dwuletnie. Pierwiosnki polyanty zazwyczaj kwitną znacznie dłużej niż pierwiosnki czysto gatunkowe.

Pierwiosnek bezłodygowy (P. vulgaris) i jego podgatunki (P. sibthorpii) zyskały nagrodę Award of Garden Merit przyznawaną przez Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (Royal Horticultural Society).

Pierwiosnki bezłodygowe (p. acaulis) - bardzo często spotykane są w różnych kolorach. Tak zwane „marketanki”.



W maju zakwitł mi ponownie pierwiosnek, który dostałam od syna koleżanki na dzień kobiet.



* * *

Takie udało mi się w zeszłym roku kupić w ogrodniczym mam nadzieję że wszystkie przetrwają zimę

Danusia napisał: Danusiu ten jest śliczny

Popieram Majkę w pełni jest cudny , uwielbiam takie barwy
Ja kupiłam zeszłej wiosny takiego i dzielnie przetrwał zimę

Powoli zaczynają u mnie pierwiosnki ten bardzo lubię ba ma ciemne listeczki

Chyba najwyższy czas przejrzeć swoje pierwiosnki bezłodygowe.
Pierwiosnek nn o olbrzymich kwiatach.



Pierwiosnek „Lilacena/Quaker's Bonnet”



Pierwiosnek „Sunshine Susie” (źle wetknięty znacznik, Val raczej nie przezimował).



Pierwiosnek „Sue Jervis”.

Nowy nabytek (Primula vulgaris) Sunshine Susie - bardzo ładna, żółta odmiana o pełnych kwiatach. Rośnie bezproblemowo.

Ciepła jesień sprzyja powtórnemu kwitnieniu - choć słabemu - pierwiosnków bezłodygowych:

Zaczynają bezłodygowe.

Zakwitają kolejne.

Primula vulgaris to gatunek naturalnie występujący w naszej strefie klimatycznej. Dzikie formy mają kwiaty intensywnie żółte, rośliny są zimotrwałe i długowieczne. Ta właśnie forma podstawowa otrzymała nagrodę Award Of Garden Merit " Zasłużona dla Ogrodów" nadana przez Royal Horticultural Society, czyli Królewskie Towarzystwo Ogrodników. W Anglii znana z jest z dzikiego, masowego występowania w pobliżu kościołów i cmentarzy. Przez niektórych znana właśnie ze starych zabytkowych cmentarzy, to zapewne było także przyczynkiem do nadania nagrody "Zasłużonej dla Ogrodów" jako roślinie wrosłej w kulturę i krajobraz. Zalecana dla stanowisk półcienistych z glebą wilgotną i bogatą w humus. Na pierwszym zdjęciu pierwiosnek z niebieską cebulicą syberyjską (Scilla siberica), która tutaj, na Pojezierzu Iławskim też masowo pojawia się na starych cmentarzach, nieraz już od prawie wieku opuszczonych. (Kiedy przejeżdżając na wiosnę przez te tereny zobaczysz łany cebulicy to wiedz, że mijasz stary cmentarz.)


Na drugim zdjęciu pierwiosnek ogrodowy z mojego skalniaka w otoczeniu kokoryczy pustej Corydalis cava, floksa szydlastego Phlox subulata "White Delight" i niezapominajek .

Zaczyna sie ich czas większość to siewki