Historia Zamku Dromoland sięga XI wieku. Przez kolejne epoki przechodził kilka przemian, remontów oraz zmieniał właścicieli, którzy próbowali utrzymać zamek w dobrej kondycji.
W latach 60-tych XX wieku zakupiony został przez amerykańskiego przedsiębiorcę o irlandzkich korzeniach, który po remoncie zamienił zamek w hotel. W latach 80tych przeszedł w ręce amerykańsko-irlandzkiego konsorcjum i stał się luksusowym hotelem, należącym obecnie do sieci Hoteli Historycznych.

Sam zamek nie jest udostępniany dla zwiedzających- wstęp mają jedynie goście hotelowi.
Zamek położony jest na rozległym terenie, który mieści pole golfowe, park o nieco dzikim charakterze, oraz ogrodzony ceglanym murem ogród, utrzymany w stylu francuskim i angielskim. Jest też widok na jezioro.

Zamek, przez zastosowane zdobienia, na myśl przywodził mi zamek rodem z logo Walta Disney'a




teren bezpośrednio przylegający do zamku otoczony był rabatami z formowanych cisów, oraz pieczołowicie wyciętych bukszpanowych labiryntów




odważnie posadzone drzewa- przy samej ścianie


widok na teren pola golfowego




tuż za zamkiem zaczyna się aleja, prowadząca do budowli, którą dla swoich potrzeb nazwałam świątynią dumania




zaraz obok "świątyni" skręca się w ścieżkę w dół zbocza, w stronę stawu, utrzymaną w dzikim stylu..a raczej w ogóle "nie utrzymaną"


mijamy urokliwe, cieniste zakątki leśne




jakąś piwniczkę dawno chyba zapomnianą


i oczom ukazuje się kolejne jeziorko..a raczej staw


wszystko jest terenem luksusowego hotelu, to i owady nie muszą się gnieść w ciasnocie..


idąc dalej doszliśmy do imponujących, rozłożystych drzew o niezwykle malowniczych pniach i konarach




byłam mocno zaskoczona odkryciem, że ten olbrzym, to thuja


Znam okazy kilkudziesięcioletnie (30-40) i zachodzę głowę, ileż lat mogą mieć tu rosnące giganty..




wpadła mi w oko również araukaria

Po obejściu zamku dookoła napotyka się tunel uformowany z drzew..




a na jego końcu furtka, zapraszająco uchylona- jak zaproszenie do tajemniczego ogrodu..


oczom naszym ukazał się inny, piękny świat- szał emocji dla ogrodnika!








pierwsza część ogrodu, to bujne rabaty w stylu angielskim



















nawet w zamkach miewają takie problemy


rabaty różane


i szpalery aksamitek..




zaglądamy przez łukowate przejście..

i wpadamy na niezwykle elegancki ogród warzywny..






na rabacie z dyniami umieszczono metalową ozdobę


tuż obok tulipanowiec..też z dekoracją


dalszy teren to jedynie tunele z drzew









jakby ktoś zgłodniał w trakcie wędrówki jednym z tuneli Swoją drogą- to świetne, że owoce nie są obżarte przez turystów..może niesmaczne


moją uwagę zwróciły okazałe graby


oraz kolejne ozdoby..


przy wyjściu uwagę zwróciła jeszcze jedna roślina.. Dzięki Asi wiem, że to agapant


i przez kolejne łukowate przejście wracamy do pierwszej części ogrodu, w której o wiele więcej się dzieje


w bujnej bylinowej części również umieszczone są ozdoby..

klasyczne, jak choćby to poidełko


oraz mocno dyskusyjne figury muchomorów czy innych surojadek


sporo było takich elfów, kryjących się wśród roślin


zaskakujący, jak dla mnie, był widok palmy- zupełnie nie spodziewałam sie takiej rośliny w irlandzkim ogrodzie


i to nie jedyny okaz.. często też widywałam palmy w przydomowych ogrodach


to zdaje się hortensja kosmata- jak widać ma sie tu świetnie

królowały trawy..


jednak to nie miskant wywołał szybsze bicie serca, a pierwszy raz w życiu widziana taaaaka trawa pampasowa




i klony palmowe..




szpaler z hortensji


utrzymana w bliskiej memu sercu kolorystyce rabata. Obustronny szpaler wzdłuż śćieżki










ostatni rzut oka na trawy pampasowe


..na muchomora


i niestety trzeba było kierować się do wyjścia, bo czas bardzo naglił


Dziękuję wszystkim za wspólny spacer

No tak...Za tą furtką jest to, co lubimy najbardziej. Wiesz...najbardziej mnie urzekają właśnie takie stare, porośnięte mury i zapowiedź tego, co się za nimi znajduje .Może nawet nie zapowiedź, ale oczekiwanie, że znajdzie sie w tym ogrodzie choć jeden zakątek, przez który westchniemy sobie " Oooo, tak chciałabym mieć u siebie". Nie chodzi nawet o jakieś wypaśne, kolekcjonerskie rośliny, raczej o efekt, miejsce, gdzie poczujemy się , jak u siebie.

Dzięki za relację, nawet takie wirtualne podróże kształcą.

Masz rację, było coś magicznego w tej uchylonej furtce.. Jakieś motyle w brzuchu... i efekt był tym bardziej emocjonujący, bo wychodziło sie z liściastego tunelu prosto na nią..a po przejściu do ogrodu stawało się w plamie słońca i rozpościerał się widok na ogród. Siłą rzeczy na myśl przychodził "Tajemniczy Ogród".
To było doskonałe wzmocnienie "efektu WOW"..tunel, furtka..i nagle otwarta, jasna przestrzeń.

We mnie emocje i entuzjazm grały tym bardziej, że mieliśmy tylko godzinę czasu na zwiedzenie całego terenu, bo tego dnia wylatywaliśmy- za 3.5 godz samolot... Biegałam cała rozemocjonowana po ogrodzie, co i raz trafiając na jakieś ciekawe miejsca.
Nie mogłam sobie pozwolić na zwiedzanie i napawanie sie atmosferą- goniłam z rozwianym włosem i obłędem w oku- ku uciesze męża i kolegi.

W pełni popieram- to, co najbardziej przemawia do wyobraźni i chwyta mnie za serce, to ceglane mury, omszałe kamienie..kryjąca się w tym historia i aura tajemniczości.
Za mały mam ogródek do wyczarowania takich efektów- ceglanych ścian, tuneli z roślin..ale bardzo mi to w sercu gra!

W samym ogrodzie nie było raczej rarytasów- świetnie to pokazuje, że wrażenie mogą robić "zwykłe rośliny".. Dla mnie trawa pampasowa to rarytas- wiadomo, kwestia klimatu.. Jednak aksamitki, hortensje ogrodowe czy bukietowe, miskanty, zawilce, grusze, graby itp- to przecież nasza codzienność.
Tu chyba chodzi nie o to, co rośnie..ale jak jest ukazane..i o wyciągnięcie wniosków, że nie trzeba mieć nie-wiadomo-czego, żeby wyczarować ogród

Dziękuję Ci Moniczko i ja za tą wycieczkę , pewnie w realu nigdy nie dane mi będzie poznanie tych urokliwych miejsc

Ale fajna wycieczka! Dziękuję Zazdroszczę Wam takich wypraw i zwiedzania, dla mnie póki co niedostępnego, ale bardzo się cieszę, że dzięki Wam mogę choć wirtualnie zajrzeć do tych pięknych ogrodów