Pierwszy swój skalniak szczelinowy (miniaturowy) zbudowałam w 2013 roku, zatem moje doświadczenie jest niewielkie, jednak efekty, które osiągnęłam okazały się bardzo zachęcające. Obecnie posiadam cztery miniaturowe ogródki skalne. Ponieważ zasady budowy szczelinowców są podobne także w wersji większej niż mini postanowiłam zebrać trochę przydatnych informacji w tym temacie oraz pokazać etapy budowy największego z moich ogrodów szczelinowych. Wszystko jest kwestią skali, po "powiększeniu" (w tym użyciu ciężkiego sprzętu) można budować skalniaki bez ograniczeń.

Inspirowałam się skalnymi ogródkami - miniaturowymi krajobrazami w dużych korytach (donicach) kamiennych - wykonanymi przez Iana Younga. Wydały mi się przepięknymi krajobrazami górskimi, które bardzo pasowały do moich ogrodów. Zaczęłam szukać informacji na temat konstruowania takich skalniaków, użycia odpowiedniego kamienia, drenażu, gleby oraz doboru roślin.

Przyznam, że nie do końca mogłam spełnić wszystkie założenia i np. nie dobierałam specjalnie tworzywa jakim jest kamień. Muszę jednak uprzedzić, że skład skał użytych do budowy skalniaków nie jest bez znaczenia. Skały oddziaływają na rośliny przez wypłukiwanie z nich składników mineralnych, a te zakwaszają lub zobojętniają glebę. Nie wszystkie rośliny pasują do wszystkich skał. I nie chodzi tutaj tylko o wygląd i kompozycję, ale działanie biochemiczne. Ograniczałam się do zebrania odłamków skalnych rodzimych, znalezionych na spacerze, na budowie - gdzie ciężkie maszyny rozkruszały większe głazy - w mojej okolicy są to przeważnie narzutowe, otoczaki, granity.
Nie kupowałam materiału skalnego, z tego powodu moje skalniaki są bardzo tanią dekoracją ogrodową.

Jedyną zakupioną częścią przedsięwzięcia są rośliny, choć niektóre też otrzymałam od osób zaprzyjaźnionych, które posiadały np. wolno rosnące odmiany drobnych rojników.

Etapy budowy skalniaka szczelinowego

1. Na miejsce wybrałam dawne "lawendowe zbocze", niewielki pas opadającego terenu (spadek ok. 30 cm na dł. 1 m) o powierzchni 0,5 m kw. Powyżej od dawna usytuowane zostały dwa głazy narzutowe, które uznałam za doskonałe tło dla skalniaka. Miało to przypominać rodzaj rumowiska skalnego w górach.
Wszystkie rośliny z tego miejsca usunęłam i przeniosłam w inne miejsca.



2. W kolejnym etapie układałam większe odłamki skalne, poczynając od góry do mniejszych na dole przy chodniku. Kierunek przebiegu skał południowo-zachodni do północno-wschodniego. Wybrałam taki, by odłamki skalne największą swą powierzchnią dawały niewielki cień drobnym roślinom skalnym, a jednocześnie niczym akumulatory ładowały się południowym ciepłem, by potem oddać je "w nogach" roślin. Kamienie wciskałam w rozpulchnioną wcześniej glebę na jakąś 1/3 głębokości.

Widok z boku


3. Kolejny widok z chodnika, zaraz po wejściu do ogrodu.


4. Kolejne zdjęcie uzmysławia jak działa strefa cienia w świetle zachodzącego słońca


5. Następnie wszystkie szczeliny zasypywałam warstwą drobnego żwirku (budowlanego, płukanego)


6. Kolejna porcja przepuszczalna to drobny keramzyt do roślin doniczkowych. Lepiej wpasowuje się w wąskie szczeliny. Ponieważ odłamki skalne nie są zupełnie gładkimi powierzchniami odległość w szczelinach osiąga od 0,5 cm do 2 cm (w nielicznych miejscach minimalnie więcej).


7. Pozostałą przestrzeń wypełniłam własną mieszanką ziemi ogrodowej (u mnie to glina z piaskiem), z ziemią kwiatową i piaskiem. Kolejne warstwy upychane były drążkiem drewnianym, który mieścił się w szczelinach.


8. Kolejne warstwy dokładanej ziemi polewałam konewką (tak by nie wypłukać) aby się wypełniły wszystkie niedostępne miejsca i wszystko się ustabilizowało.


9. Potem posadziłam drobne rośliny skalne. Warto wspomnieć, że trudne jest sadzenie roślin w szczelinach, bo zwyczajnie jest ciasno. Przydaje się penseta do złapania roślinki, a warto też wypłukać ją w misce z gleby, którą miała sadzonka. Oczywiście można tę glebę delikatnie wsypać roślinie, ale najpierw w szczelinie trzeba umieścić delikatnie system korzeniowy (pensetą).

Z prawej (na dole) przetacznik. W kolejnym rzędzie od prawej: Armeria juniperifolia, Delosperma lineare (warunkowo, bo może mieć zbyt duży rozrost), Draba dedeana,
w kolejnym rzędzie od prawej: Sax. arendsii 'Weisszwerg' i Androsace sarmentosa

10. Na koniec glebę między skałkami i roślinami dobrze jest przykryć drobnymi kamykami. Niektóre sama kruszyłam tłukąc drobne kamienie na płaskim otoczaku.




Mam nadzieję, że zachęciłam kolejne osoby do prób zakładania ogrodów szczelinowych.

Dziękuję za doskonałą lekcję pomyślę gdzie mogłabym takie cudo u mnie stworzyć.

Podoba mi się, nie doceniałam piękna skalnych roślin a one w tej małej formie są urzekające.

Tyle pracy nie wiem czy byłoby mnie na to stać
Danielo a jak dzisiaj wygląda ten skalniaczek?

Postaram sie kilka zdjec cyknac po meczu. ?

Dzisiaj kilka zdjęć obecnych.

Widok z boku, z dołu


Widok od wejścia na działkę


jw.


Zbliżenie





Kolejne zdjęcie to zbliżenie. Widać na nim trzy rośliny. Erinus alpinus, który jest potomną rośliną, wysianą po posadzonej pierwotnie nieco wyżej.
Cieszę się, że udało mu się uratować, bo roślina mateczna krótko po posadzeniu (była w fazie kwitnięcia) zginęła. Z kolei widać, że Sax. Weisswerg sobie słabo radzi, niewielkie rozetki tylko świadczą o tym, że żyje. Trzecia roślinka to Naradka odroślowa (Androsace sarmentosa), która na cienkich nitkach wypuszcza rozetki, które chcę spróbować ukorzenić, bo po co by takie wydawała?


Warto wspomnieć, że do skalniaka szczelinowego należy dopasować rośliny wielkością. Ponieważ moje skalniaki są miniaturowe szukam roślin o niewielkich przyrostach, by nie zasłoniły zbytnio kamieni. Nie wszystkie rodzaje kamieni współgrają z każdą rośliną. Ja mam kamienie zbierane, różne, nieznane pochodzenia geologicznego (zbierańce) i trudno mi rozsądzać o ich składzie chemicznym oraz o tym jak oddziaływają na poszczególne rośliny.

Dlatego niektóre rośliny wypadły, jeszcze przed zimą: Soldanella Carpatica i Sax. irvingii 'Dobruska', a po zimie Primula auricula, Zawciąg jałowcolistny i Delosperma lineare, która okazała się za szybko przyrastająca do tego typu skalniaka.

Pomimo strat i drobnych porażek, jestem z tego skalniaka bardzo zadowolona. W mojej ocenie dobrze się prezentuje przy wejściu do ogródka, gdzie każdy z gości pyta co to za skalniaczek "nieznany". Większość zwraca uwagę na szczelinowy układ, więc mój zamysł się sprawdził.

Część planowanego goździkowiska, nad którym rozpocznę prace wczesną wiosną, będzie ukształtowana właśnie w ten sposób. Szukam pilnie drobniutkich goździków, które spełniałyby wymagania, o których piszesz - małe rozmiary i niezbyt szybki przyrost. Zastanawiam się też, czy nie ożywić tego miejsca jakimiś neutralnymi roślinkami typu karmnik ościsty? Obawiam się bowiem, czy same goździki to nie za mało, by całość ciekawie wyglądała.

Wszystko zależy jakich kamieni użyjesz - dotyczy to wielkości i odległości miedzy nimi. W przypadku moich skalniaków miniaturowych wchodzą w grę tylko najmniejsze rośliny o bardzo powolnym rozroście. Niektóre z tych, które sadziłam - kupione jako niewielkie sadzonki - i tak rozrastają się i zasłaniają z czasem "skałki". Oczywiście nadmiar zawsze można przeszczepić w inne miejsce.

Jeśli kamienie będą większe to pole dla goździków też większe. Z kolei karmnik ościsty można sadzić, ale on podobnie jak macierzanki te najmniejsze z czasem też będzie zarastał większe powierzchnie, łącznie z pokryciem skałek. Zawsze można takie rozpełzające się rośliny poskramiać i ograniczać.

Co do odmian goździków całkiem małych to nie mam takich u siebie, ale z pewnością gdzieś na nie trafisz.
Mam tylko bardzo popularne goździki sine, które służą mi jako obrzeża przy chodnikach - to ulubione kwiaty mojego męża. One też tworzą z czasem spore poduchy.

Osłonę zdjęłam i zrobiłam kilka zdjęć poglądowych. Wygląda na to, że rośliny przetrwały dość dobrze.

Widok na największy ze skalniaków




Głodek mchowy nieco "zwapniały", ale większość jest żywa. To najmniejszy z głodków, poduszeczka ma 6 cm średnicy


Pierwiośnik górski ma zmieniony kolor, ale w samym środku jest zielono Miał w zeszłym roku pecha, bo zamieszkały pod nim mrówki. O mieszkańcach dowiedziałam się, gdy poduszka w środku się zapadła. Udało się zainterweniować i uratowałam go, ale jak widać chyba mrówki pouszkadzały mu system korzeniowy, stąd słabsze zimowanie.


Głodek kantabryjski obsypany pąkami, jak widać przezimował doskonale

Kilka zdjęć największego mojego skalniaka szczelinowego z niedzieli.

Widok ogólny




Skalnica



Głodek kantabryjski




Pierwiośnik górski




Małe rojniki nn




Głodek mchowy




Naradka odroślowa, chyba zakwitnie nieco później

Ależ urokliwe te mini skalniaki I fascynująca kolekcja roślin. Większości z nich nigdy nie widziałam

Szczelinowcem nie śmiała bym nazwać skalniaka, który popełniłam, coś na kształt powiedzmy

A ja swój szczelinowiec z mini hostami będę rozbierała. Kompletnie się nie sprawdza.

A to czemu Pollu?

Kasiu, nad małym szczelinowcem łatwo jest zapanować, ale kiedy jego powierzchnia jest znaczna a do tego roboty w ogrodzie mnóstwo, to robi się masakra.
Podlewając szczelinowiec z hostami (rojniki nie potrzebują takiej ilości wody), spłukuje się wszystkie nasiona w miejsca, gdzie kamienie wchodzą w glebę. Trzeba codziennie (!!!) chodzić i sprawdzać, czy coś nie kiełkuje, zwłaszcza czerwone szczawiki. Ja zazwyczaj o tej porze opuszczałam ogród na około 2 tygodnie a po przyjeździe nie wiedziałam, w co wsadzić ręce. Momentalne kiełkowanie szczawików i ich szybkie rozmnażanie spowodowały, że nic innego nie mogłam robić, tylko pilnować szczelinowca z hostami

Wczoraj rozpoczęłam wyciąganie kamieni i usuwanie wysianych tam chwastów. Dziś kontynuowałam te pracę - rozebrałam już 1/4 i uzbierałam połowę wiaderka szczawików, które będą zasuszone i spalone.

Piękny ten skalniak. Ciekawe jak wyglądał z tym roku Mój ogród to na razie klepisko, ale w przyszłym roku zaczynam ostro Skalniak mam w zasadzie prawie gotowy, bo leży sobie jakaś sterta wielkim kamieni, których nikt nie ruszy. Już się nie mogę doczekać wiosny