Jodła syberyjska
Abies sibirica


– gatunek drzewa wiecznie zielonego należącego do rodziny sosnowatych. Zasięg tego gatunku jest największy z jodeł – obejmuje rozległe obszary północnej Rosji od Kamczatki na wschodzie, po Mandżurię i Turkiestan na południu, w strefie klimatu zimnego i chłodnego. Mimo że w obrębie naturalnego zasięgu znosi silne mrozy, sadzony w Europie przemarza z powodu spóźnionych przymrozków, ponieważ zbyt szybko rozwija tu pączki. W efekcie w Europie jest gatunkiem krótkowiecznym i źle rosnącym.

Morfologia
Pokrój
Drzewo dorastające do 30 metrów wysokości i średnicy pnia do 0,5 metra. Korona wąskostożkowata, z ostrym wierzchołkiem.

Liście
Igły długości 20–35 mm i średnio 1 mm szerokości, miękkie i spłaszczone, niekłujące. Od góry zielone, od spodu białawo-zielonkawe z niepozornymi paskami aparatów szparkowych. Igły ułożone są skośnie do przodu, zakrywając od góry gałązki.

Szyszki
Cylindryczne, w czasie dojrzewania barwy niebieskawe, po dojrzeniu jasno-brązowe, długości od 5 do 8 cm i szerokości ok. 2,5 cm

Źródło: Wikipedia

Jodła syberyjska 'Łukasz'
Abies sibirica

Gęsta, wąskostożkowa odmiana znaleziona jako czarcia miotła przez Andrzeja Potrzebowskiego około 1995 roku.
Oprócz ciekawego kształtu odznacza się niezwykle soczystozieloną barwą igieł. Same igły są bardzo cienkie i zupełnie niekłujące. Literatura mówi, że 'Łukasz' powinien przyrastać około 20 cm rocznie wzwyż i około 8 cm wszerz, ale zarówno nasz egzemplarz, jak i widziane przeze mnie w ogrodach kolekcjonerskich nie przekraczają tempa 10-15 cm.

Jodła syberyjska 'Ardo'
Abies sibirica

Odmiana powstała z czarciej miotły. Początkowo przyjmuje kształt spłaszczonej kuli, ale z czasem bardziej przypomina odwrócony trójkąt. Igły sztywne, ciemnozielone, srebrne od spodu. Wyjątkowo mrozoodporna.
Przyrost roczny: 3-4 cm
Wielkość po 10 latach: 30x50 cm
Stanowisko: słońce, półcień

Abies sibirica 'Łukasz' napotkałam tej wiosny w szkółce i .... nie kupiłam

basik napisał: Nic straconego W razie czego mam