Jałowiec sabiński
Juniperus sabina

– gatunek krzewu iglastego należący do rodziny cyprysowatych. Inne nazwy zwyczajowe: jałowiec sawina, jałowiec sawiński.

Rozmieszczenie geograficzne
Jego ojczyzną są góry południowej Europy oraz Azji Mniejszej, Azji Środkowej i Kaukazu a także Afryka Północna. W Polsce roślina bardzo rzadka na naturalnych stanowiskach. Obecnie (dane na 2008 r.) jego potwierdzone stanowiska znajdują się tylko w Pieninach Centralnych: na skałach Facimiecha, Głowa Cukru i Piecki. Często natomiast uprawiany jest jako roślina ozdobna.

Morfologia
Pokrój
Płożący się nisko po ziemi, silnie rozgałęziony na boki krzew. Pędy niemal okrągłe na przekroju, pokładające się i podnoszące.

Liście
Ulistnienie naprzeciwległe. Liście trójkątnie-jajowate, przylegające do gałązek, łuskowate. Mają długość 1–3 mm i zachodzą na siebie dachówkowato.

Szyszki
Wyrastają na haczykowato zagiętej szypułce, zwisające czarne szyszkojagody.

Źródło: Wikipedia

Jałowiec sabiński 'Tamariscifolia'
Juniperus sabina

Początkowo płoży się, ale z czasem gałęzie zaczynają unosić się lekko ku górze. Igły drobne zielone z niebieskawym odcieniem. Świetnie znosi suszę.
Przyrost roczny: ok. 15 cm.
Wielkość po 10 latach: 100x150 cm.
Stanowisko: słoneczne
Doskonała odmiana do ogrodów przydomowych, do obsadzania skarp i nasypów, jako roślina okrywowa.

rispetto napisał:
Kupiłam właśnie tę odmiane jałowca sabińskiego, by obsadzić nim część alei wjazdowej, skąd wykopałam inne rośliny.
Wjazd jest suchym i mocno słonecznym miejscem. Przy ostatnich gorących i bezdeszczowych latach nie daję rady podlewać każdego zakątka ogrodu, więc musiały to być jałowce i to najlepiej niezby wolno rosnące.








fot.22.02.2019r.
.

Juniperus sabina 'Tamariscifolia' nabyłam ostatnio i ja

Zdj.07.03.2019