Polystichum andersonii

paprotnik Andersona
syn.Polystichum braunii var. andersonii

ang.Anderson's hollyfern, Anderson's sword fern


Paproć ta została odnaleziona w 1912 roku przez brytyjskiego kolekcjonera roślin, Woltera Birneya Andersona w Kanadzie, na wyspie Vancouver. Na stanowiskach naturalnych występuje w wilgotnych lasach Yukonu, południowo-wschodniej Alasce do Oregonu, oraz w zachodniej Montanie.

Liście paprotnika Andersona są zimozielone i dorastają do 100 cm długości i około 20 cm szerokości. Charakterystyczną cechą są rozmnóżki, które pojawiają się u dorosłych roślin, na końcach liści. Jako roślinie leśnej, musimy mu zapewnić w uprawie glebę zasobna w kompost liściowy, stale wilgotną, przepuszczalną. Stanowisko najlepiej półcieniste, ale zniesie też dość dobrze większe nasłonecznienie.

Jest paprocią odporną na spadki temperatury do -25 C, ale gdy ruszy z wegetacją i wypuści pastorały, jej odporność zmniejsza się. Dlatego też zalecane jest okrywanie paprotnika stroiszem iglastym.

Polystichum andersonii w moim ogrodzie





ta sama roślina we wcześniejszych latach uprawy



.

U mnie w tym roku dość szybko rozpoczyna wegetację. Miejmy nadzieję że nie będzie już większych przymrozków.

Mój paprotnik, Polystichum andersonii, to ubiegłoroczny, jesienny zakup . Przed przymrozkami próbował już rozwinąć serce, ale że maleństwo, przykrywały go ubiegłoroczne frondy większych paproci. Nieco przymarzł z jednej strony, z drugiej teraz śmiało pokazuje nieduże forndy.




fot.29.05.2017r

Dla bezpieczeństwa zmieniłam mu miejsce na bardziej osłonięte i mniej gorace (nowe tarasy).
.

Mój egzemplarz Polystichum andersonii powolutku przybiera na masie




fot.18.06.2017r

Przeniosłam go na bardziej cieniste, ale osłonięte miejsce.

Mojego też muszę przesadzić w bardziej zaciszne miejsce. Na tym gdzie rośnie co roku podmarza i wypuszcza zdeformowane albo kruche pastorały.

Mój egzemplarz Polystichum andersonii nie przyrósł zbyt wiele w tym sezonie Póki co, wydaje mi się, ze to mało dynamiczna w rozwoju paproć?



,

Nowy sezon i nowe, biało owłosione pastorałki Polystichum andersonii



Wydaje mi się, że pojawiło się nowe serce Czyli są dwa.


fot.18.04.2018r
.

Polystichum andersonii nie tylko ładnie rośnie, ale już zobaczyłam rozmnóżki pąkowe. Oczywiście, nie omieszkałam przyszpilić ich do ziemi






fot.18.08.2018r
.

Polystichum andersonii wiele lat rósł u mnie na odsłoniętej, wietrznej i podniesionej rabacie i niestety każdej wiosny z dużego serca wyrastały podmarznięte, mizerne pastorały. Po przeprowadzce na zaciszną rabatę widać znaczną poprawę

Doszlismy kiedyś do wniosku, że Polystichum andersonii wymaga więcej starań, niż inne paprotki, lubi kaprysic, więc trzeba mu znaleźć - jak napisał Tomasz - bardziej osłoniete miejsce. Mam dwa wgzemplarze tego paprotnika i ten, który rośnie na osłoniętym miejscu pod dębem, rusza szybciej i rosnie dynamiczniej, niż ten, który rośnie na zimniejszym Sławojkowie.
13.05.2019 juz rozwinął pastorały, zaś 'sławojkowy' robi to dopiero teraz


.

Powoli się zagęszcza. Ciekawe czy pojawią się rozmnóżki na końcach liści?

Paprotnik Andersona nie jest zbyt dynamicznie rosnąca paprocią, za to produkuje sporo rozmnóżek. Problem w tym, ze młode roślinki nie chcą zimować, mimo dobrego okrycia. Ukorzeniłam w ubiegłym roku co najmniej 6 rozmnóżek, jesienią wypuściły listki, ale zimy nie przeżył żaden.


fot.26.09.2019r.
.

Poll napisał: Wypadało by w pierwszym roku młode rośliny zimować w ciepłym pomieszczeniu
Mój paprotnik Andersona, najwyraźniej czuje wiosnę...a wczoraj był jeszcze obsypany śniegiem.

Tomek Mr napisał:
Kolego, dobrze wiesz, że zimowanie w ciepłym pomieszczeniu nie jest gwarancją przeżycia rozmnóżki. Jakbyś tak obliczył, ile Ci przetrwało po tamtej zimie? No właśnie...
Polystichum andersonii jest -według moich obserwacji - jednym z najbardziej opornych w uprawie gatunków paprotników. Brak mu tej dynamiki, która cechuje Polystichum setiferum, czy Polystichum aculeatum i to przekłada się też na rozmnazanie.

edit: fot.13.05.2020r.



.

Nie przypuszczałem, że Polystichum andersonii, może mieć tak długie liście. Mam go pewnie kilkanaście lat i wygląda na to, że co roku podmarza. W tym udało mu się rozwinąc 2 duże liście, a resztę spowolniły wiosenne przymrozki. Teraz wiem, dlaczego hybryda z braunii, jest tak duża.

Pierwszy raz od wielu lat nie naruszyły go przymrozki...i oby tak zostało...

Polystichum andersonii

Spodziewałem się w tym roku większych i szerszych liści u Polystichum andersonii ... ale coś go cały czas blokuję? Jeszcze nigdy nie pokazał rozmnóżek na końcach liści..

Tom and Pola, one could suppose that the growth of proliferous bulblets at leaves dependet upon their size and the fern's vigour, but this seems not to be correlated in fact. In other words, i could not tell the reason why some individuals of P. andersonii will regularly bear bulblets, while others won't.
P. andersonii is the most easily mixed up with the very similar P. setiGerum, native to Alaska and British Columbia, which got no bulblets. However, i do not expect that Tom's plant had been mixed up, at least as long as i do not see recognizable differences.

W tym roku Polystichum andersonii rozwija się bardzo gęsto i równo. Zwykle wiosenne przymrozki spowalniały wegetację. Liście były nierówne i w małej ilości. Mam nadzieję,że najbliższe ochłodzenie mu nie zaszkodzi...

Polystichum andersonii w kolejnym sezonie...moze w końcu w tym pojawią sie rozmnózki ?