Dryopteris tenuicula
kiedyś Dryopteris purpurella

syn. Dryopteris erythrosora var. purpurascens
syn. Dryopteris indusiata var. purpurascens

ang.Giant Autumn Fern


Status tej pochodzącej z podmokłych, górskich terenów Japonii, Korei i Chin paproci nie jest zbyt jasny. Przez jednych uważana jest za odrębny gatunek nerecznicy, przez innych za odmianę nerecznicy czerwonozawijkowej (Dryopteris erythrosora). Różnice, na pierwszy rzut oka - szczególnie, gdy rośliny są młode - nie są zbyt widoczne .

Jedną z najważniejszych cech odróżniających obie paprocie jest kolor indusium , czyli zawijek przykrywających kupki zarodni paproci. Nam, zwykłym ogrodnikom taka różnica może wydawać się zabawna, ale obecność , kolor i kształt zawijki stanowią ważną cechę w systematyce paproci. Nerecznica czerwonozawijkowa (Dryopteris erythrosora) - jak sama nazwa wskazuje, posiada indusia czerwonego koloru, zaś u Dryopteris purpurella, zawijki są biało - jasnobrązowe z lekkim zaróżowieniem .

Inną cechą - już bardziej widoczną - jest wielkość obu gatunków : nerecznica czerwonozawijkowa osiąga mniejsze rozmiary a jej liście dorastają do ok.60 cm wysokości i 25 cm szerokości. Dryopteris purpurella, nie bez powodu zwana jest potocznie 'Giant Autumn Fern', gdyż osiąga większe rozmiary: jej liście osiągają 75 cm wysokości i 35 cm szerokości. Jak to zabawnie określono na stronie jednego z amerykańskich dystrybutorów tej paproci, wystarczy wyobrazić sobie nerecznice czerwonozawijkową na sterydach i już będziemy wiedzieć, jak wygląda Dryopteris purpurella.

Znaleźć można kilka innych cech kolor łodyg i młodych frondów, liczba par listków itp), które dostrzegli znawcy tematu a wszystkie one pozwalają na sklasyfikowanie tej paproci jako osobnego gatunku.

Wspaniałe miedzianoczerwone pastorały (początek maja)





Czerwone zarodnie na spodniej stronie liścia (frondu)



...

U mnie rośnie 2 sezon na stanowisku ocienionym.Ciekawe jakie rozmiary osiągnie w naszym klimacie?
Zdjęcia z przełomu maja i czerwca.

Piękny, obfity start miedzianymi, pokrytymi licznymi ciemnymi włoskami, pastorałami. przed przymrozkami, wiele z nich już zaczeło się rozwijać w liście.




Zdjęcie z 09.05.2017, stanowisko wiosną dość słoneczne.
.

U mnie dość późno się pokazała, może to i lepiej bo ominęły ją przymrozki.

Bardzo podobna do nerecznicy czerwonozawijkowej, zobaczymy, czy faktycznie wyrośnie wiele większa.



.

Przez większość sezonu pokazują się młode liście




.

Mój Dryopteris purpurella dostał nieco od przymrozków, ale to silna paproć i szybko nadrobiła straty.




.

Zdjęcia z końca lipca. Przez większość sezonu wypuszcza nowe pastorały.

Tomek Mr napisał:
Teraz, w listopadzie, już niestety tego nie robi. Dryopteris purpurella ma zielony, nasycony kolor


fot.12.11.2017r
.

Młode rośliny wysiane na początku ubiegłego roku.

Tomaszu, oby wszystkie przezyły!

Jesienią nie przykryłam tej nerecznicy , mimo tego, wygląda bardzo ładnie, jakby to nadal była jesień.


fot.06.02.2018r
.

Pierwsze wybarwione liście

Przyznam, że miałam wyrzuty sumienia, bo jesienią zapomniałam o tej nerecznicy i zimowała całkowicie bez zabezpieczenia. Nic sie nie stało jednak i Dryopteris purpurella ładnie wystartował w nowy sezon


fot.11.05.2018r
.

I u mnie w tym roku ładnie się rozrosła.

Młodszy egzemplarz Dryopteris purpurella rośnie na bardzo mocno osłoniętym stanowisku ( tuż pod murem), więc w ogóle nie nosi śladów uszkodzeń od przymrozków. Po lewej, nadal ładnie zielone Disporum megalanthum.


fot.07.11.2018r.

Dwuletnie siewki Dryopteris purpurella już wystartowały.

Czerwonooranżowe pastorały Dryopteris purpurella przypominają wygięte w tańcu węże


fot.05.05.2019r.
.

Mam i ja , i nieco się już zadomowiła bo ma już pięknie wybarwiony nowy liść

To będą spore paprocie, większe od nerecznicy czerwonozawijkowej, więc szykujcie dla niech sporo miejsca.

Ja właśnie przesadziłem Dryopteris purpurella na wygodniejsze stanowisko , bo stare zrobiło się przyciasne .