Języcznik zwyczajny należy do gatunków, które- szczęśliwie dla nas-ogrodników- cechują się dużą zmiennością. Ponieważ wszelkie nowe formy są przez miłośników paproci witane z wielkim entuzjazmem, w sprzedaży i ogrodach kolekcjonerskich pojawiały się coraz to nowsze odmiany, które nie zawsze różniły się wybitnymi cechami, które mogłyby decydować o nadaniu nazwy własnej w obrębie grupy np Crispum. 'Horning' należy do języczników o pofalowanych brzegach liści i czasem określany jest jako 'Crispum Horning'. Cechy, które pozwalają na odróżnienie go od formy podstawowej Crispa objawiają się dopiero. gdy języcznik dojrzeje: liście robią się węższe, nieco sterczące do góry i mają długie ogonki, co powoduje, że kępa wydaje się być wysmukła. W dobrych warunkach liście osiągają długość 40-50 cm i w łagodniejszym klimacie zachowują zimozieloność. Najlepiej usuwać je wiosną, gdy na poziomie gruntu widzimy główki budujących się nowych pastorałów.
Asplenium scolopendrium (Crispum Group) 'Horning' został znaleziony w latach 70-tych XX w. w Norfolk (UK), w ogrodzie Martina Rickarda.
Warunki uprawy: W ogrodzie warto mu zapewnić miejsce w półcieniu, o stałej, ale niezbyt wielkiej wilgotności i bez zastoin wodnych, które zimą mogą spowodować wygnicie paproci. Jako roślina zimozielona nie lubi miejsc wietrznych i palącego słońca. Na zimę nie wymaga zabezpieczania, chyba, że temperatura bardzo mocno spadnie (poniżej 18-20C) a nie ma pokrywy śnieżnej. Wtedy warto zarzucić na kłącze ('serce') kilka iglastych gałęzi
Horning na stanowisku o dużym nasłonecznieniu także sobie dobrze radzi. Jego liście są bardziej żółte, niż u języczników, które rosną w większym cieniu: