Polystichum setiferum 'Iveryanum'
syn.
Polystichum setiferum Divisilobum Cristatum Ivery
Odnaleziona w 1870 r przez panów Ivery, do dziś jest odmianą paprotnika szczecinkozębnego (
Polystichum setiferum), którą można znaleźć w kolekcjach wielu miłośników paproci. Jest, kompaktową odmianą, nadającą. się świetnie do uprawy w małych ogrodach, w nieco ocienionych partiach skalniaków i w różnego rodzaju pojemnikach, zwłaszcza że jest paprocią zimozieloną, mogącą cieszyć oczy także w trakcie zimy.
Frondy 'Iveryanum' są ciemniejsze niż u gatunku, ale także nieco skórzaste, o mocnej substancji. Tworzy ona niezbyt wysokie, dochodzące do
35-40 cm wysokości kępy (Rickard podaje wysokość 60-70 cm, ale to raczej pobożne życzenie, zwłaszcza w Polsce) złożone z grzebieniasto zakończonych frondów. Także czubki listków są zakończone małymi grzebyczkami, co nadaje liściom wrażenie pierzastości. Dzięki temu, uznano 'Iveryanum' za jeden z bardziej interesujących paprotników szczecinkozębnych.
Wg Rickarda, można ją rozmnażać z zarodników ale rośliny niekoniecznie powtarzają cechy odmianowe, lepiej więc ukorzeniać rozmnóżki czasem pojawiające się na dorosłych roślinach.
Podobnie jak gatunek, lubi gleby próchnicze, niekoniecznie mocno wilgotne, ale koniecznie przepuszczalne (bez zastoin wodnych). Najlepszym stanowiskiem byłby półcień, ale zniesie i więcej słońca. W bezśnieżne zimy dobrze zabezpieczyć roślinę stroiszem iglastym, gdyż może wymarznąć.
Dla porównania frondy róznych paprotników szczecinkozębnych /od lewej :
Polystichum setiferum 'Dahlem' ,
Polystichum setiferum 'Herrenhausen',
Polystichum setiferum 'Iveryanum',
Polystichum setiferum i
Polystichum setiferum 'Plumosum Densum'
/ fot.Tomek Mr /