Słonecznik bulwiasty – topinambur
Helianthus tuberosus



Topinambur jest rośliną, która częściej pojawia się na forach gastronomicznych niż ogrodniczych, a ogrodnicy wolą o niej nie słyszeć, traktując ją jako koszmar, którego nie sposób pozbyć się z ogrodu. Ja mam o topinamburze inne zdanie i mam go świadomie w ogrodzie.

Topinambur jest jedną z najbardziej ekspansywnych roślin. Stąd warto sadzić go świadomie, w taki sposób aby móc zachować nad nim kontrolę. Ja posadziłem topinambur w dwóch miejscach. W części użytkowej ogrodu, w sadzie, gdzie mieszkają kury stworzyłem z niego bylinowy wysoki żywopłot (topinambur dorasta do 300 cm). Dzięki temu mogę na bieżąco korzystać z pysznych jadalnych bulw topinambura, które są cennym źródłem inuliny. Należy jednak pamiętać, że inulina jest również formalnie toksyną, stąd efekt ,delikatnie mówiąc „wzdęć” po spożyciu bulw topinambura. Efekt ten można wyeliminować poprzez poddanie topinambura wysokiej temperaturze pow.180 stop. tj.smażeniu w głębokim tłuszczu (pyszne frytki lub chipsy) lub długotrwałemu gotowaniu (zupa-krem).

Posadziłem topinambur również na ostatnim poziomie rabaty bylinowej, tam jednak topinabur posadzony jest w ogromnej donicy plastikowej zakopanej w ziemi, która ma zapobiegać rozprzestrzenianiu na rabacie.

Topinamur jak większość astrowatych lubi ekspozycję słoneczną, a odnośnie pozostałych wymagań nie ma sensu się wypowiadać, bo topinambur zaakceptuje niemal każde warunki, co z łatwością możemy zaobserwować w różnych rejonach Polski w przydrożnych rowach kolejowych, nieużytkach, przy torach kolejowych... Liście topinambura są lancetowate, owłosione, mięsiste, lubią je zwierzęta (nawet podgryza je moja buldożka francuska). Kwiaty są żółte delikatne słoneczne, pojawiają się od sierpnia do października. Liście przebarwiają się jesienią na żółto.