Strasznie dziś tłukł się w budce, aż w końcu wyfrunął młodziutki szpak

Podobno drozd śpiewak. Przyleciał na początku marca bodajże i został z nami. Pięknie dzisiaj śpiewał.

Ostatnio młode kosy plątają mi się pod nogami Fajne, takie ufne, prawie w ogóle się nie boją Oczywiście, jak się nie robi gwałtownych ruchów.

fot. 19.05.2022

Mornele spotkane na szczycie Babiej Góry

Ostatnio często widuję w ogrodzie dzierzbę gąsiorek.

fot. 29.05.2022

Kos na łowach

Młodziaki
Dorosła bogatka dokarmia dziecioka

A tu młoda kawka (?)

Tak Zuza! To młoda kawka! Cudna, ja chyba w życiu im porządnego zdjęcia nie zrobiłam.

Wróciłam właśnie ze Stawów Milickich. Zrobiliśmy wiele fajnych zdjęć. Tyle niespodzianek było.
A sobotni poranek nie zapowiadał sukcesów, bo przywitał nas chmurami i deszczem:

Łyski

Głowienka - parka

Czapla siwa

Łyska z pisklakiem

Perkozy

Podgorzałka

Po obserwacji w czatowni, zmieniliśmy miejsce i pojechaliśmy nad staw, gdzie w zeszłym roku obserwowaliśmy bieliki. Tym razem woda była niżej, wyłoniły sie wysepki. zamiast bielików i czapli mieliśmy spektakl z udziałem śmieszek i rybitw rzecznych. No i koronna kaczuszka Stawów Milickich - głowienka. A o niej będzie póżniej.
Nagle nadleciało takie coś. Ibis kasztanowaty. Już o nim pisałam wcześniej, kiedy pokazywałam go znad Warty. Teraz był znacznie bliżej. Wiele osób by dużo dało, by móc mieć cynka o nim tego samego dnia. Niestety rybitwy i mewy go przegoniły jako intruza.

O żesz! Ale wspaniały jest!

Zuza! ja myślałam, że ibisy są większe. ten w sumie taki jak mała mewa, tylko nogi i dziób ma długie.

A teraz historia pewnej miłości!

Było tak: jeden perkoz chodził z dziewczyną, ale znalazł się konkurent. Bitwa o pannę była zacięta:

Po wszystkim perkoz wrócił do dziewczyny i było miło:

A następnego dnia już wili gniazdko:

Miłka świetne historie..!

Widziałam ibisy na południu... nie wiedziałam, że żyją też u nas...

Dziękuję Nelu!

Dziś opowieść o dzięciołach. Już w ptasim leksykonie umieściłam wpis o dzięciołach średnich, które obserwowaliśmy nad pewnym stawem przy okazji.
Piszczało strasznie z jednej dziupli więc się jej przyjrzeliśmy z bezpiecznej odległości. Tam parka karmiła młode. teleobiektywy pozwoliły na zachowanie bezpiecznego dystansu.
W ciągu czterech dni sytuacja się zmieniła i w ostatni dzień młody już wychylał się do pasa czekając na rodziców.

Na dębach nad stawami (Jak mi się te aleje dębowe podobają! Nie rozumiem, dlaczego się takich nie sadzi teraz) mieszkało i hasało mnóstwo dzięciołów dużych. Najczęściej były to już młode tegoroczne z rodzicami. Młode mają czapki na czubku głowy. Dorosłe samce - z tyłu, a samice nie mają czerwonych czapeczek.

Za czarnym trochę biegałam, bo mi zwiewał z gałęzi na gałąź. W sumie to sa dwa różne egzemplarze. Ten na suchelcu to mi zwiewał, a ten w lesie to wyskoczył mi spod nóg, jak szłam aleją. Przypuszczalnie w podstawie pnia drzewa znalazł coś dobrego. Jeszcze dwa razy tak zrobił, jak wracałam i następnego dnia.

Miłko, piękne zdjęcia. Gratuluję wytrwałości. Umęczysz się, ale jaka potem nagroda! W życiu nie widziałem ibisa na żywo, no może poza zoo, ale to zupełnie inna bajka.

Tak Tomku, to dość męczący i kłopotliwy proces obserwowanie i focenie ptaków, ale jak człowiek się juz przyzwyczai, to już nie przeszkadza i wszelkie niedogodności stają się oczywiste.
Ibisy zalatują w różne miejsca. ja akurat tam byłam więc miałam szczęście.


Dziś kilka słów o łabędziach.

Łabędzie nieme są nam znane, powszechne na różnych zbiornikach wodnych. Ładne są i niepłochliwe więc można je obserwować bez problemu. Nawet na gniazdach.
Mam kilka fajnych zdjęć, jak startują ze stawu w parach i z dzieciakami gramolącymi sie na grzbiet mamy.

Inna sprawa z łabędziami krzykliwymi. One rzadko gniazdują w Polsce. Ich etrytorium to północ Europy. No chyba, że im się spodoba jakiś staw na dom.
Wydają takie trąbiące okrzyki i mają żółte dzioby.

Kaczka głowienka to chyba najliczniejsza kaczka na Stawach Milickich. W PN Ujście Warty chyba widziałam raz. Sprawa jasna - wszystkie są na Stawach.
Ciekawie wygląda z tymi czerwonymi oczkami.

A teraz o czaplach.

Różnie sie je widuje, czasami samotnie na polowaniu brodzące w płytkiej wodzie lub w trzcinach na skraju zbiorników wodnych. Czasami w stadkach mniejszych lub większych, w grupach rodzinnych.
W sumie są płochliwe, wrażliwe na ruch. Ile to razy już ja miałam, a ona frrrrr! Jestem chyba mistrzynią zdjęć czapli w locie od tyłu. Ale jak sie usiądzie i siedzi cichutko lub w czatowni, to potrafia podejść bliziutko. Kiedyś siedziałam pod wierzbą i rozmawiałam przez telefon dość głośno, ale się nie ruszałam. Podeszła do mnie biała na kilka metrów.

Siwa w lasku pomiędzy stawami:

Przed czatownią

Biała przed czatownią:

I jedna taka inna czapla - bąk. Staliśmy przed czatownią i wyłazi cos z trzcin. Myślałam, że to siwa, a panowie już w ogóle nie patrzeli w tamta stronę i o czymś tam gadali. jak zorientowaliśmy się, że to on, to już właził między trzciny:

Wreszcie i mnie odwiedził rudzik, dość niespodziewanie, nie byłem gotowy. Dla mnie to rarytas, już myślałem, że u mnie tylko sójki, sroki, sikorki, czasem dzięcioł i kos, synogarlice. Teraz fociłem co innego, aż tu raptem wlatuje w kadr. Szybko jak mogłem skupiłem uwagę na nim, bo zaraz czmychnął.

Znajdź rudzika! He, he, ja go dopiero teraz zauważyłem na innym zdjęciu. Jak mówiłem wleciał mi w kadr, kiedy fotografowałem co innego. To się właśnie odnalazł w ciekawej scenerii.

Świetnie wyszło..