Śnieżyczka przebiśnieg Galanthus nivalis

Elzbieta napisał:

Pierwsze przebiśniegi - w bardziej słonecznych miejscach - już się pokazały i to zarówno gatunek Galanthus nivalis, jak tez jego odmiana pełna (jest nieco mniej zaawansowana w rozwoju).

fot.23.02.2017, północ Dolnego Ślaska





Odmiana pełna dopiero wyłania się spod liści



.

Galanthus elwesii kwitnie już od ponad miesiąca (na zdjęciu po prawej), natomiast Galanthus nivalis gramoli się dopiero z ziemi.

Asia, czy Galanthus elwesii zawsze wcześniej wybija z ziemi? Jeszcze przed nivalis?

W moim ogrodzie szczyt kwitnienia przebiśniegów przypadł na ubiegły tydzień. Obecnie jeszcze kwitna, ale to już ostatnie ich chwile.

Gatunek Galanthus nivalis...

Poll napisał:
Zawsze.
W tym roku pojawiły się już na początku stycznia. W ubiegłych latach było podobnie. G. elwesi są "szybsze", zdecydowanie większe, ale za to słabiej przyrastają niż nivalis.
Na dowód - fotka z końca stycznia tego roku; elwesi już z kwiatem, a nivalis (na zdjęciu nad G.elwesi) ledwo wystawia milimetrowe noski spod śniegu.

w tym samym dniu, w innym miejscu:

I widok aktualny - kępa G.nivalis z G. elwesi w tle:

Asia2 napisał:
Asiu, dzięki za te wiadomości i potwierdzenie fotką. Faktycznie , widać spora różnicę. Jeśli chcemy się cieszyć 'szybszą' wiosną i doczekać kwiatów w śniegu, warto rozejrzeć się za Galanthus elwesii .

Ciepła i trochę słońca im potrzeba by pokazały swą urodę - Galanthus nivalis.

Cieszą oko, jak mało co

Beatko, to u Ciebie w ogrodzie ta łączka przebiśniegowa?

U mnie, Polu I żeby było śmieszniej, w życiu nie posadziłam przebiśniegu, są same z siebie i z roku na rok coraz więcej.

U mnie zaledwie mała kępka posadzona w zeszłym roku, ale mam nadzieję na takie łany jak u Beaty

Halszko, my się staramy a u Beatki same rosną, jak dzikie. To chyba, jak w tym przysłowiu, ze szczęściarzowi , to i byk się ocieli.

Ostatnie chwile przebiśniegów 'Flore Pleno' w Jędrzejówce



.

Poll, może sekretem ich "uprawy" jest właśnie nie uprawianie ich, a stworzenie im jedynie dobrych warunków, zbliżonych do tych w naturze, czyli na przykład nie nawożenie, a zostawianie jesiennych liści z drzew, no po prostu zostawienie ich w spokoju - wszak to dzikie rośliny i jak im się spodoba, to po prostu rosną Podobnie inne tego typu rośliny, np. ranniki.

Może to kwestia podłoża - na moim piasku nijak nie mogę dochować się większej kępki.

lelumpolelum napisał:
Czyli ogród Beaty jest naturalnym siedliskiem przebiśniegów - same przyszły, swietnie się tam czują i rozrastają się w szybkim tempie.
Jedyne, co nam teraz zostało, to przymusić Beatke, coby do krztyny wybadała całą glebę i zdała nam dokładną relację. A tak serio, to mam wrażenie (albo zdjęcie mami), że to dośc wilgotny dołek.


Nelu, u mnie też piachy i też namnażanie przebiśniegów idzie bardzo opornie Przebiśniegi na zdjęciach poniżej były wsadzone kilka lat temu a wyglądają, jak dopiero posadzone młódki





.

Sprawy wyglądają następująco: zawsze wydawało mi się, że przebiśniegi są dosłownie wszędzie i mieszkam w zagłębiu ale dziś, idąc z psem, patrzyłam pod kątem i to nie jest wcale takie oczywiste. Takie złoża jak u mnie lub przynajmniej ze zbliżonym potencjałem, są jeszcze u sąsiadki obok i na tzw. 'spalonym'- miejscu po dawnym gospodarstwie niemieckim.
U mnie - teren wilgotny, nad rzeką. Widno jest tylko wiosną, potem nadrzeczne olszyny dają dość głęboki cień. Kiedyś tam jeszcze grabiłam ale już jakiś czas temu mnie to przerosło logistycznie i dobrze, bo specjalnej różnicy nie widać Koszone raz do roku.
Co ciekawe, od kilku lat wsadzam tam nadwyżki tulipanowe i one też zaczynają się pokazywać, a niby na stepach...
U sąsiadki : mokro, rosną pod jabłonią, która latem też potężnie zacienia podłoże. Koszenie raz do roku, gdy ona się wnerwi, najczęściej pod koniec lata.
Na 'spalonym': tam już jest sajgon ale też nieprawdopodobne złoża przebiśniegów, postaram się je sfocić przy okazji. Cały teren porośnięty wysokimi samosiejkami, głównie leszczyną. Słońce dociera tylko wiosną. Teoretycznie nie jest zbyt mokro ale leży gruba ściółka z liści, która doskonale utrzymuje wilgoć.
Mąż mi właśnie opowiedział, że zna jeszcze jedna miejscówkę we wsi obok, tym razem na ruinach poniemieckiego domu parafialnego. I tam są podobne warunki jak przy pkt.3 - gruba warstwa liści przez cały rok i cień latem.

I tego się chyba należy trzymać: cienia latem i wilgotnej gleby, którą można uzyskać także dzięki grubemu ściółkowaniu. Ruiny też działają pozytywnie
Sprawdziłabym wam pH gleby, ale mój sprzęt pokazuje zawsze i wszędzie 7,5, więc chyba sobie darujemy

Ta ruinka wydaje się niezbędna, przynajmniej w okolicy...
Dzięki Beata, takich łanów to pewnie się nie dorobię, ale spróbuję z tą grubą liściastą ściółką,
a i miejscówkę zmienię - uparcie w pełnym słońcu sadziłam

lelumpolelum napisał:
Pozwoliłam sobie pogrubić w cytacie z Twoich słow, co i dla mnie jest ważne. Ogólne, obiegowe opinie dotyczące kwiatów wiosennych np zawilców mówią, ze one lubią miejsca cieniste. Ja zawsze zaprzeczam temu skrótowemu mysleniu, bo owszem, lubią, gdy jest cień, ale po zakończeniu kwitnienia, w okresie spoczynku. W momencie wznowienia wegetacji, rozwoju paków i kwitnienia, te wszystkie rośliny musza mieć słońce. Ostatnio pisałam to a propos przylaszczek - zgadza się, rosną w zaroślach, ale liściastych, gdzie nie ma litego cienia, jak w lasach iglastych. Wiosną nie ma liści na drzewach, więc miejsca te są słoneczne.
Ta część twojej wypowiedzi jest więc dla mnie zupełnie jasna, natomiast, zaskoczyło mnie moje spostrzeżenie i twoja uwaga a propos wilgotności podłoża"

No bo jak niby? Naturalne stanowisko rośliny cebulowej i mokro?? Zawsze byliśmy przestrzegani, że cebulowe nie mogą mieć mokro pod stopami, bo zgniją. Nie wiem, jak z tą wilgocią jest poza wiosną? Może latem ten teren podsycha?

Jak by nie było, Beatko, gratuluję i prosze o więcej zdjeć z tych stanowisk przebiśniegów w Twojej okolicy
Ja, gdy przyjdzie czas sadzenia przebiśniegów, eksperymentalnie wysadzę kilkadziesiąt sztuk na tzw dzikiej części mojej działki, gdzie obecnie rosną hosty-sporty Sum and Substance. Tam panują warunki podobne do tych, które nam Beatka opisała: naturalna wilgoć, słońce wiosną i zwały liści.
Niech no tylko spróbują nie rosnąć!

Chciałam tylko dodać, że grunt, na którym rosną przebiśniegi, to nie jest żadne błoto ani glina, gleba jest bardzo przepuszczalna, tyle, że nigdy nie przesycha. Latem również, tym bardziej, że u nas, eufemistycznie mówiąc, lubi sobie popadać Zatem gruba ściółka powinna załatwić sprawę.